Chyba największy w tym kraju fan twórczości Arjena Lucassena (m.in. Ayreon, Star One,...) - Marek Przewoźny - sprezentował mi wczoraj z racji niedawnych imienin płytę swego pupila. Świeżo wznowioną "Strange Hobby". Jeszcze do niedawna był to spory rarytas. Niedostępny i bardzo drogi. Być może z racji niekomercyjnego zabiegu, jakiego dokonał 20 lat jej autor - wspomniany Arjen Anthony Lucassen. Wydając płytę, nie pod swoim nazwiskiem lub jakąkolwiek nazwą, a pod znakiem zapytania. Proszę sobie wyobrazić... w rubryce "wykonawca", stało zapisane: "?". Artyści bywają dziwaczni. Widać Arjen także do nich należy. A raczej należał. I to też niekoniecznie, wszak to autentycznie bardzo normalny, sympatyczny i z poczuciem humoru facet.
Spoglądam na listę kompozycji zawartych na "Strange Hobby". A tam same przeróbki, m.in. z repertuaru Pink Floyd, The Beatles, Status Quo, The Kinks, Boba Dylana i wielu innych. W tym, piosenka "Boris The Spider" grupy The Who, której przecież w niedzielę posłuchaliśmy w oryginalnej wersji. Oooo, no to miałem nosa. Niektórzy, by powiedzieli: czuja. Jak zwał, tak zwał, wiadomo w czym rzecz. Na płycie kompozycje z lat 60-tych. Czyli z epoki dzieci kwiatów. A więc: beat, psychodelia, flower power, flower pop/rock, i tym podobne cuda.
No proszę, a dopiero jeden ze Słuchaczy wykazał zaskoczenie, iż z racji imienin nikt nie podarował mi żadnej płyty. Oto właśnie jest!
Ludzie myślą, że wszystko mam. Gdyby tak było, nie kupowałbym płyt, a czynię to nadal.
6 grudnia rocznicą śmierci Roya Orbisona. Już dwudziestą ósmą. Roy urodził się w 1936 roku, a więc jak moi Rodzice. Celowo napisałem "Rodzice" z dużej litery. Jestem z tych, dla których "Mama" i "Tata", zawsze z dużej litery. Nie wyobrażam sobie inaczej. Nawet, gdyby mistrzowie Bralczyk lub Miodek próbowali przywołać mnie do porządku.
Przeczytałem wywiad z wyrzuconym z Radia Merkury Mariuszem Kwaśniewskim. Rzetelnym i sympatycznym dziennikarzem, którego "dobra zmiana" potraktowała we właściwym dla siebie stylu. Znam Mariusza od dawna i sercem ręczę, że to porządny chłopina, któremu mało kto w radiowej profesji może na lokalnym rynku dorównać. Dobra zmiana przeminie i prostactwo odejdzie w zapomnienie. Wierzę w to. A przyzwoici dziennikarze powrócą do swych ról. Buta i arogancja obecnego obozu weźmie się wreszcie za uczciwą robotę - na dostępnym dla siebie poziomie.
W światku mediów szeroko komentuje się atmosferę w radiowej "Trójce", jak też o lokalnym "Merkurym", i uwierzcie Państwo, że jest mało sympatycznie. W samym Merkurym widnieje spora liczba ludzi czujących postrach. "Dobra zmiana" ich oszczędziła, lecz wolność zredukowano do przysłowiowej mordy w kubeł. Znam kilku ludzi tyrających dla "dobrej zmiany", którzy przyznają mi rację, ale nie zrobią tego głośno, bojąc się o własne dupsko. Oczywiście wśród nich są także typowi tchórze, lizusy i karierowicze włazidupy, którzy zakopią dumę i honor, w zamian za ciepłą posadkę i przyjemnych kilka dodatkowych liczb do comiesięcznej pensji.
Są to sprawy, o których staram się Szanownym Państwu nie zawracać głowy, oszczędzając na co dzień szczegółowej pikanterii. Zapewniam, że słuchając ot tak zwyczajnie radyjka, często nie zastanawiamy się, co tam tkwi w jego kuluarach. Przeważnie nie dostrzegamy istoty choróbska, a miłą powierzchowność. Ostatnio kilku Słuchaczy Merkurego zwróciło się do mnie, ponieważ zauważyli tam pewnego rodzaju napięcie. Inna sprawa, że co rusz słyszę deklaracje o zaprzestaniu nastawiania tego padalca, któremu słuchalność mocno spada.
Weźmy na ruszt szacowną "Trójkę", która po cięciach, zwolnieniach i kompletnym roztrojeniu dobrego smaku i atmosfery, wzbudza u jej zwolenników ogromny niepokój. Taki, który prowadzi do pikiet, internetowych namów do bojkotu, itd... Przecież nawet apolityczny Marek Niedźwiecki jest zdegustowany atmosferą, w jakiej przychodzi mu pracować. Że nie wspomnę o Wojciechu Mannie, wyrzuconej Magdzie Jethon i jeszcze wielu rzetelnych dziennikarzach.
W niedzielę obejrzałem rozmowę Bogdana Rymanowskiego z Prezydentem Andrzejem Dudą. Przykro stwierdzić, ale Andrzej Duda nie dorósł do roli głowy państwa, natomiast znakomicie nadawałby się na rzecznika Jarosława Kaczyńskiego. Z kolei dzisiejszy materiał w "Czarno na białym" o Stanisławie Piotrowiczu - byłym prokuratorze i PRL-owskim sprzedawczyku, ale przede wszystkim o zwykłym komuchu, który obecnie cynicznie rżnie patriotę, podczas gdy niegdyś wystawiał nakazy prokuratorskie przeciwko działaczom opozycyjnym. To dopiero trzeba być cwaniakiem, by w każdym systemie się ustawić. I takim ludziom sprzyja dzisiejszy obóz władzy. A przecież poprzednikom właśnie to zarzucały te wszystkie Błaszczaki, Kempy, Ziobry i inne zakały.
Pan Piotrowicz został w dzisiejszym dokumencie ośmieszony i sprowadzony do absolutnego zera. Cały ten PiS, to zresztą jedno wielkie łajno. "Wielkie nic, skrzętnie uzbierane, wielkie nic, choć z pozoru coś, wychodzone, wybiegane, piękne dno. Wielkie nic, w tobie zakochane, puste jak oczu twoich blask. Tyle z tego, tyle z tego w końcu masz..." - jak to śpiewał przed laty nieżyjący już Romuald Czystaw.
Andrzej Masłowski
RADIO AFERA 98,6 FM (Poznań) -
www.afera.com.pl
"NAWIEDZONE STUDIO",
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
"... dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
