Niedobrze, jeśli znasz się z ludźmi kilkadziesiąt lat i nie macie sobie nic do powiedzenia. Gdy po dłuższej przerwie spędzacie wspólnie kilka godzin, a to owocuje bełkotem o kwiatkach i innych roślinkach. Jasno dowodzi, jak daleko jesteście od siebie. Człowiek nabiera przekonania, iż w zasadzie żadnej ze stron nie zaszkodzi brak kolejnych spotkań, ponieważ na każde po prostu szkoda czasu. Szkoda kolejnej kartki w pamiętniku na ludzi, z którymi nic emocjonalnie nas już nie łączy, poza wspomnieniami. I to wspomnieniami tak odległymi, że bez okularów niczego nie pamiętamy.
a.m.
