Dawno dawno temu, zanim wysrebrzyło mi włosy, kiedy jeszcze aktywnie popalałem i nocą buszowałem po lodówce, a w środkach transportu publicznego konsekwentnie nie kasowałem biletów (i nigdy nie dałem się złapać!), miałem takiego kolegę, który zasłuchiwał się wszystkimi z topu dziewczynami. Tym samym, chcąc nie chcąc, ja również załapywałem się na każdą nową Madonnę, Janet Jackson, LeAnn Rimes, Toni Braxton czy Mariah Carey. Kolega wyjątkowo lubił takie muzykowanie, a tę ostatnią panią wręcz uwielbiał. Pamiętam, pierwsze trzy płyty wałkował na okrągło. Nie było u niego nasiadówy lub wypadu autem, by nie zagrało coś Maryśki Keryj. Z czasem zauważyłem, że i ja dośpiewuję niektóre refreny, a niekiedy nawet zwrotki. Jedyne co, to szerokim łukiem omijałem "Without You". Numer, w sumie nie jej, lecz konsekwentnie obrzydzili mi go klienci pewnego sklepu z muzyką, w którym jakiś czas pakowałem płyty. Album "Music Box", z którego owe "Without You", cieszył się ogromnym wzięciem. To był taki magnes do podbijania nakładu "Music Box", że wystarczyło tyciu tę piosenkę podgłośnić, a już słyszałem: 'biorę, proszę zapakować'. Ile tego towaru zeszło, nie zliczę, podobnie jak soundtracku do "The Bodyguard" - z pierwszą stroną w wydaniu Whitney Houston. Tymi kompaktami robiło się niejeden obrót dnia. Ale to jeszcze czasy sprzed ekspansji dicho polo. Potem w poczuciu dobrego smaku większości ludziom ostro zjechało.
a.m.
