Ostatnio na moich pasmach niemało Demisa Roussosa. Mam słabość do 'tego' głosu. Jego herkulesowe śpiewanie jest ze mną od najmłodszych lat. Jeszcze od tonpressowskich pocztówek, z "Goodbye My Love, Goodbye" na czele. Ale miałem chyba wszystkie, na pewno "My Only Fascination", także namiętny dance "Midnight Is The Time I Need You". Ktoś miał w tej naszej fonografii łeb wydając taki kawałek, co prawda na mono płycie, ale zawsze! To jeden z moich faworytów, nie tylko samej płyty "Souvenirs", od której, tak nawiasem mówiąc, rozpocząłem albumowe podziwianie tego potężnego Greka. Niespełna trzy minuty, ale jest w tym songu wszystko: cudowne smyczki, modne wówczas elektryczne pianino plus fenomenalne żeńskie chórki czterech niewiast - w cytrynowym bikini.
Jak ten Roussos wtedy bosko wyglądał. Przede wszystkim mam na myśli okładkę do "Souvenirs". Dostojnie, niczym Omar Shariff w czasach Doktora Żywago. I ten ze skóry kapelusz - rewelacja! Najważniejsze, śpiewał najlepiej na świecie. Nikt mu głosem nie fiknął. Żadne akademie nie dałyby rady tak strun nikomu wyimpostować, jak natura puściła oko wobec Roussosa. I co z tego, że po zerwaniu z rockiem zamaszysty Demis wziął się za radiowe melodie, a nawet niekiedy rzewne liryki. Za to, jak On je wyśpiewywał! Zazwyczaj tematy miłosne, walące z przekonaniem prasy pneumatycznej. Bo kiedy z Jego ust w takim "Winter Rains" słyszę: ... kocham Cię tak samo w słonecznych dniach, co zimowych deszczach, i jeszcze wtedy, kiedy liście opadają... - ciary! Okay, nie jest to Leśmian czy Leonard Cohen, ale też rytmy jakby odmienne. Jeśli jednak ktoś do tej pory nie słyszał "Winter Rains", niech najpierw posłucha, zanim popchnie niechcący w świat, że Roussos to cienias. Bywa, że lubimy zrugać, zanim jeszcze wycentrujemy uszy. Tak ogólnie piszę, wiadomo, że nie mam na myśli Państwa Szanownych. Już choćby z uwagi na słuchanie 'Nawiedzonego Studia' (w najbliższym sierpniu 30-lecie!) oraz 'Uspokojenia Wieczornego', wszystko z Wami jak najbardziej gicio.
"Universum" mam jedynie na czarnym placku, nie da więc rady na moim FM. Czasem tak już jest. Sumieniem i pasją rozlokowanych posiadam setki winyli niepokrywających się z kolekcją CD.
Płyta z dobrego okresu, rocznik tysiąc dziewięćset siedemdziesiąty dziewiąty. Album na wysokim, równym poziomie, acz bez większych przebojów. O ile to w ogóle jakaś wada. Pewnie tylko dla tych, którzy polegają na singlach. Muzyczni erudyci łatwo się nie poddają, a cierpliwość popłaca. Każdy słuchający płyt od deski do deski wie więcej, stereofoniczniej, wszechstronniej, tak na pełen ekran. I płyta "Uniwersum" właśnie dla takiego odbiorcy. Nie muszę po raz enty podkreślać, że świetnie zaśpiewana, podobnie jak zinstrumentalizowano-zaaranżowana. Bogactwo środków, przestrzeń, przepych. Zresztą, popatrzmy na okładkę; gdy się do takiego upierzenia zakładało stosowne szaty i zasiadało w fotelu o złotych oparciach, to trzeba było mieć repertuar i czym w strunach zadysponować, a nie jak te wszystkie rapowe piździbączki.
Na longu widnieje jedenaście piosenek, z podziałem sześć na 'A', pięć na 'B'. Niemal same ballady, spośród których spróbuję zwrócić Szanownych Państwa uwagę na trzy: "C'est Peut-Etre Une Fable", "Maria" oraz najbardziej znaną, cover Dana Hilla "Tu N'as Pas Le Droit". Oczywiście w pierwowzorze Hill śpiewał po angielsku, a wtedy tytuł niósł się "Sometimes When We Touch". Kto ma płytę, to bardzo proszę z płyty, a jeśli już ktoś musi ze spotyfajfusa, trudno, niech będzie.Te kawałki trzeba z tego konkretnego albumu, raczej nie występują na składankach. Przynajmniej na tych, których miałem okazję. Jest ich jednak tak wiele, że kto wie...
A póki co, dobrego odbioru i ogólnego guten appetit!
a.m.
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl
"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 24.00
na 100,9 FM Poznań (Radio Poznań) lub radiopoznan.fm
