(*) Mike Peters

Wczoraj umarł Mike Peters. Miałem po wieczornym spacerze napisać, ale jakieś przesilenie, czy co, zmogło mnie, więc jeszcze przed północą wylądowałem w kojo. Rzadko coś takiego przechodzę, minionej nocy stało się bodaj po raz pierwszy w tegorocznym kalendarzu. I oby pierwszy, i ostatni. Zasypianie przed północą zawstydzające.
No to, jeszcze raz -- umarł Mike Peters, lider walijskich The Alarm. Muzyk grupy, którą piekielnie cenię. Głównie z uwagi na Jego osobę. Inspirująca persona, piękny Artysta, świetny głos tej niezwykłej, nieszablonowej, folkrockowej formacji, wyrosłej z garażu, z punka wręcz.
Długo chorował. Nie wiem, dwadzieścia, może nawet trzydzieści lat. Cierpiał na raka krwi. To była bitwa. Choroba ustępowała i powracała. Ostatnio zaatakowała śmiertelnie. Kurcze blade, powiem Państwu, przygnębiony jestem. Jakoś podskórnie liczyłem, że się Mike z tego wszystkiego wykaraska, że pokona draństwo. Zaglądam właśnie do jego metryki... tylko sześćdziesiąt sześć lat. Facio ode mnie starszy o sześć lat. Tyle, co nic. W szkole dzieliłaby nas dziejowa przepaść, ale, gdy ma się na karku sześć dych, to już zupełnie jak rówieśnicy.

Mike pierwszy od lewej

Wspomniałem o The Alarm, albowiem to Jego zespół, dziecko, oczko w głowie, ale zapewne pamiętacie Państwo Mike'a wcale niekrótki epizod w Big Country. Zadziało się po śmierci Stuarta Adamsona, kiedy na chwilę za mikrofonem stanął Mike. I wyszła z tego bardzo dobra płyta "The Journey". Niedawno przypomniałem z niej nutę w Nawiedzonym. Big Country dla Mike'a byli niecodziennym transferem. W języku piłkarskim to trochę tak, jak gdyby piłkarz Legii przeszedł do Widzewa. Lub odwrotnie. Satysfakcja u jednych, u drugich szał i wściekłość. Ale tylko na boisku i trybunach, nie w muzyce. W niej rządzą inne reguły - miłość, pasja i oczywiście sama sztuka. Nie ma kibolstwa i poróżnień. Ot, warto wiedzieć.
W latach osiemdziesiątych, kiedy brytyjski folk rock wydostał się z piwnic i ciasnawych klubów na wielkie areny, niekiedy też i stadiony, zapanowało powiedzenie: Irlandia ma U2, Szkocja Big Country, a Walia The Alarm. Wszystkie trzy zespoły cudowne, a jednak stadiony liznęli tylko ci dwaj pierwsi. The Alarm grali koncerty skromniejsze, choć ładowali do pieca, aż iskry. Na szczęście zdobyli uznanie. Wśród tych, którzy nie dostąpili szczęścia posłuchania na żywo The Alarm, stojący właśnie przed Państwem andy.
W swoich audycjach niejednokrotnie polecałem płytę "Eye Of The Hurricane". Wyśmienitą, ale trochę niesprawiedliwie nazbyt często stawiałem tylko na nią, wszak pozostałe Alarmy też wymiatają. I teraz nadszedł czas, bym się w temacie grupy zrehabilitował. Miejcie ucho na moje FM.
Oprócz kilku CD, posiadam The Alarm również w winylach, więc skoro radiowy gramofon zadziałał, znajdę antenowy czas, by może coś ze "Strength" lub "Declaration". Tym bardziej, iż na tej drugiej obowiązkowe "The Stand (Prophecy)".
Dzięki Mike! Byłeś i pozostaniesz dla mnie wspaniałym, wyjątkowym, ponad zwykłość utalentowanym jegomościem. Z głosem, którego się nie zapomina. No i, z wartościami, na które w obecnym świecie, rzadko kto ma czas.
Long live folk'n'roll !

andy

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl 

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 23.00
na 100,9 FM Poznań (Polskie Radio Poznań) lub radiopoznan.fm

loose talk

Zawsze interesuje mnie wszystko związane z Bryanem Ferrym. Nowa, a firmowana z Amelią Barrett, właśnie wydana płyta "Loose Talk" (czyli "Luźna Rozmowa"), była na wierzchołku listy mych wyczekiwań. Rzecz to na pewno wyjątkowa i jakże inna. Głowę daję, iż fani Roxy Music oraz dotychczasowego solowego Ferry'ego, zostali zaskoczeni. Ja także. No cóż... artyści mają to do siebie, że w tej materii wolno im więcej. Mało tego, nawet zaskakiwać powinni. Wraz z upływem lat definiują rozwój, odchodzą od szablonów, kreują nowe wizje, nierzadko sprzeciwiające się dotychczasowym. 
Amelia Barratt, któż to? Nie znałem do tej pory, i zdaje się, Ferry jeszcze przed nieco ponad rokiem, także. Ta nowa dla niego, dla nas, dla mnie postać, dostąpiła z Ferrym znajomości, kiedy ich drogi przecięły się w jednej z galerii sztuki. Jednak o szczegółach unii najlepiej niech wyspowiada się sam Maestro. A zatem, Amelia Barratt - pisarka, malarka, artystka wizualna, na płycie "Loose Talk" mówczyni. Osoba, która na ten album napisała wszystkie teksty, a muzycznie całość sportretował Ferry. Dlatego oba nazwiska na frontalnej okładce to dziejowa sprawiedliwość, a dla odbiorcy nowe, zapewne ciekawe doświadczenie. Przy czym przyznam, jedna taka płyta i koniec, a tu... no właśnie, już tworzy się kolejna. Nachodzi mnie więc zastanowienie, czyżbyśmy zatem mieli już nigdy nie usłyszeć głosu Ferry'ego? Może coś stoi przyczyną, hmmm... kto wie, głos Mistrza mógł się zużyć i nie chce obecnie wychodzić przed szereg. Ja przyjąłbym jego barwę nawet, gdyby spowita była rdzawą chrypą, choćby taką, jaka pojawiała się we fragmentach momentami przepięknej płyty "Avonmore". Jedenaście lat temu, tak a propos.

Ferry całe "Loose Talk" określił rozmową pomiędzy dwoma artystami, pomimo iż sam odstawił mikrofon, dając szansę Amelii poflirtować słowem. Monolog, do tego medytacyjny, a jednocześnie względem Ferry'ego nawias dotychczasowych osiągnięć.
Musicie Państwo Szanowni posłuchać tej płyty, wydać własny werdykt, wczuć się należycie w atmosferę tego bardzo na słowie skoncentrowanego dzieła, gdzie oprawa muzyczna jedynie tłem. Nie ma co sugerować się batalionem wypisanych na rewersie opakowania nazwisk, których ilość złudnie obiecuje przepych. Nie nie, nic z tych rzeczy. Popatrzmy, są przecież Andy Newmark, Paul Thompson, Guy Pratt, Neil Hubbard i wielu innych, lecz niemal ich nie słyszymy. Grają, jednak bardzo wycofanie, nieśmiało, przyciszenie... Zdecydowanie góruje, wręcz dominuje Amelia. Ferry zaś, oprócz 'brawury' w tytułowym "Loose Talk", również bywa ledwie dostrzegalny. I choć moje słowa pobrzmiewają niezadowoleniem, jakimś nad całością minusem, to wcale nie, wręcz przeciwnie, nawet przyjemnie słucha się tej mało urozmaiconej płyty. Płyty, z której niczego nie zacytujemy, ponieważ każda 'piosenka' to odrębna historia, kolejna opowieść, często utkana z różnych myśli, słownych szarpnięć, niekoniecznie posklejanych logiką w jedno.
Przeczytałem ostatnio wypowiedź Ferry'ego, i odnośnie płyty wstawię Państwu pewne ze strony Artysty usprawiedliwienie, a nawet w pewnym sensie do "Loose Talk" wprowadzenie:
... jestem zadowolony, że ludzie mówią, iż "Loose Talk" brzmi bardzo inaczej. Zawsze chciałem, żeby wszystko, co robię, bywało inne. Inne, niż to, co słyszałeś lub widziałeś wcześniej. Taki jest cel bycia artystą: próbowanie stworzenia nowego świata, czegoś bardziej kolorowego, piękniejszego, a może bardziej znaczącego, co zapiera dech w piersiach...
i gdzieś dalej:
... myślę, że wraz z wiekiem i dojrzewaniem, ludzie stają się bardziej refleksyjni, co jest dość oczywiste w utworach na tym albumie...

andy

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl 

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 23.00
na 100,9 FM Poznań (Polskie Radio Poznań) lub radiopoznan.fm

"USPOKOJENIE WIECZORNE" - program z 28 kwietnia 2025 / Radio Poznań, 100,9 FM Poznań

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
wydanie nr 55
28 kwietnia 2025
(poniedziałek, w godz. 22.07 - 23.00)

Polskie Radio Poznań
100,9 FM Poznań
realizacja Jacek Pohl & Łukasz Kurzawski
prowadzenie a.m.

 

PULP "We Love Life" (2001)
- Bad Cover Version

ASIA "Symfonia - Live in Bulgaria 2013" (2017)
with The Plovdiv Opera Orchestra
- Heroine

QUEEN "Jazz" (1978) -- Roy Thomas Baker in memoriam
- Dreamer's Ball

HAVEN "All For A Reason" (2004)
- Wouldn't Change A Thing

RICHARD MARX "Rush Street" (1991)
- Take This Heart

AMELIA BARRATT / BRYAN FERRY "Loose Talk" (2025)
- Loose Talk

ROXY MUSIC "Classic Performance Live - Live At The Apollo" (2002)
koncert z 2 października 2001 z londyńskiego Hammersmith Apollo
- A Song For Europe

BLACKFIELD "Blackfield II" (2007)
- End Of The World {Aviv Geffen & Berry Sakharof cover}

"NAWIEDZONE STUDIO" - program z 27 kwietnia 2025 / Radio Afera 98,6 FM Poznań

"NAWIEDZONE STUDIO"
wydanie z 27 kwietnia 2025
(z niedzieli na poniedziałek,
od 22.00 do 2.00)
 
98,6 FM Poznań oraz afera.com.pl
realizacja i prowadzenie: a.m.

 

ALICE COOPER "School's Out" (1972) -- 25 lipca nowy album Alicji. Ponownie producentem legendarny Bob Ezrin, ale... cóż za skład!: Michael Bruce, Dennis Dunaway, Neal Smith, a więc wracamy do początków, do pierwszego okresu, do lat młodości, niewinności, szaleństw, do płyt "Billion Dollar Babies", "Killer" czy właśnie "School's Out". Absolutnie podniecający fakt i oby wszystko poszło jak należy.
- Blue Turk

FM "Old Habits Die Hard" (2024) -- zakończył się właśnie trwający trzy dni (pomiędzy 25-27 kwietnia) coroczny 'Frontiers Rock Festival' w Mediolanie. Multum wykonawców, komplet widzów i facebookowe transmisje. Obejrzałem występy Ronniego Romero i Asii, a grali jeszcze, zagrani wczoraj FM, co również Treat, Harem Scarem. Crazy Lixx, Winger, White Lion Mike'a Trampa, Pride Of Lions, Honeymoon Suite, Fans Of The Dark, Bonfire i wielu innych. Ależ szczęściarze z tych mediolańczyków. U mnie na radio jeden, za to kapitalny numer z ostatniego albumu FM. Dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce...
- Leap Of Faith

OZZY OSBOURNE "No Rest For The Wicked" (1988) -- Roy Thomas Baker in memoriam -- posłuchaliśmy z amerykańskiego CD, z pierwszego tłoczenia, z egzemplarza od mej Sisterki, jaki mi Ela zafundowała w osiemdziesiątym dziewiątym, zaraz na początku znajomości z techniką cyfrową. Kocham album. Gdyby był winylem szurałby, niczym laczki po żużlu. Poza tym, jest to pierwszy album Ozzy'ego z Zakkiem Wyldem, lecz o takich faktach zawsze szczegółowo w mych wystąpieniach.
- Bloodbath In Paradise
- Tattooed Dancer

HEAT "Welcome To The Future" (2025) -- premiera! -- to wciąż ten sam zespół, do niedawna jeszcze zapisywany akronimem H.E.A.T.  Teraz kropki zniknęły, jednak muzyka zdecydowanie wg oczekiwań, dawnych przyzwyczajeń, a niekiedy nawet lepsza. Weźmy numer "Call My Name" - genialny! Dla mnie Top Ten tego roku.
- Running To You
- Call My Name

YES "Heaven & Earth" (2014) -- Roy Thomas Baker in memoriam
- Believe Again

RUSS BALLARD "Songs From The Warehouse" / "The Hits Rewired" (2025) -- premiera! -- pierwsze CD zawiera kompozycje premierowe, drugie zaś przemienione, zreorganizowane przeboje, które przed laty Ballard pisał dla innych. Dlatego, choć kawałki jego, to jednak obecnie Maestro coveruje je po swych wybrańcach.
z CD 2 "The Hits Rewired":
- So You Win Again {Hot Chocolate cover}
- You Can Do Magic {America cover}

THE CARS "Candy-O" (1979) -- Roy Thomas Baker in memoriam
- Double Life

THE STRANGLERS "The Hit Men" (1996) -- kompilacja -- Roy Thomas Baker in memoriam
- 96 Tears {? & The Mysterians cover} {oryginalnie na albumie "10" /1990/}
- Sweet Smell Of Success {oryginalnie na albumie "10" /1990/}

V/A "The Very Best Of Burt Bacharach" (2001)
DIONNE WARWICK Walk On By {oryginalnie na singlu w 1963 oraz albumie "Make Way For Dionne Warwick" w 1964}

THE STRANGLERS "Greatest Hits 1977 - 1990" (1990) -- polska licencja wytwórni MJM Music. Jak na czas wydania, u nas w 1991 roku, to była niemal sensacja.
- No More Heroes {oryginalnie na albumie "No More Heroes" /1977/}
- Walk On By {Dionne Warwick cover} {utwór pozaalbumowy / singiel 1978}

QUEEN "Jazz" (1978) -- Roy Thomas Baker in memoriam
- Mustapha
- Jealousy
- Bicycle Race

PENDRAGON "The World" (1991 / winyl reedycja 2015)
- The Voyager

PHIL COLLINS "Face Value" (1981 / winyl reedycja 2015) -- z serii "Take A Look At Me Now"
- In The Air Tonight

ALBERT HAMMOND "Best Of Me" (1989) -- niech nikogo nie zwiedzie tytuł albumu, żadna z tego kompilacja, a nowe wersje przebojów plus rzeczy premierowe.
- Through The Eyes Of A Child
- It Never Rains In Southern California
- Hot Kisses On A Hot Night

COCK ROBIN "Cock Robin" (1985)
- Thought You Were On My Side
- When Your Heart Is Weak
- The Promise You Made

ALESSI "Words And Music" (1979)
- Midnight Low

OST "Savage Streets" (1984)
JOHN FARNHAM Justice For One
JOHN FARNHAM Innocent Hearts
MICHAEL BRADLEY Killer

EDDIE MONEY "Greatest Hits - Sound Of Money" (1989) -- kompilacja + nowe
- Looking Through The Eyes Of A Child {kompozycja Albert Hammond / Andy Hill / Pete Sinfield}

JOE LYNN TURNER "Rescue You" (1985) -- Roy Thomas Baker in memoriam
- Losing You
- Endlessly

DON AIREY "Pushed To The Edge" (2025) -- nie ma pomyłki: "Godz", nie "Gods", bo to tacy bogowie przez 'zet'
- Godz Of War

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań lub afera.com.pl
(obecność nieobowiązkowa !)
 
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze

Piesek Miłek. Jego imię zgodne z naturą. Łagodny, choć wobec człowieka długo nieufny. Duże robiłem pod niego podchody, zanim nastąpiło pierwsze pogłaskanie. Spotykając go z panią podczas chodnikowego spaceru, nadal nie jest to łatwe, ale uwaga! - ławeczka. No właśnie - ławeczka. Miłek uwielbia na niej przesiadywać. Na naszym osiedlu ma kilka ulubionych i kilka obojętnych. Spacery zazwyczaj kończą się circa godzinnym leżeniem na którejś z obranych ławeczek.
Miłek ma niesamowite spojrzenie, takie ludzkie, niekiedy elektryzujące. Gdy wbija we mnie wzrok, wiele da się wyczytać. Niekiedy się go boję. Ale nie, że mnie ugryzie, lecz, że usłyszę trochę niedobrego o sobie. Tak patrzy, jak gdyby znał moje grzeszki, złe postępki. Nasz kontakt wzrokowy traktuję u Miłka rolą mego spowiednika.
Piesek ma kilka lat, lecz nie wiadomo dokładnie, ile. Jest schroniskowy, z tak zwanego odzysku. Pani jest z nim rok, może dwa. Wzięła go krótko po śmierci poprzedniego przytulaska. Wiadomo tylko, że pierwszy właściciel Miłka nie był dobrym człowiekiem. Znęcał się, przez co piesio trzyma od nowych twarzy dystans i długo się oswaja. Jak dobrze jednak, że już ma prawdziwy dom, że jest kochany, i oby nikt i nic nie wyrządziło mu krzywdy.
Mamy na osiedlu jeszcze innego, o podobnym życiorysie psiaka. Zwie się Bakuś. Opiszę go, gdy ustrzelę fotę. Cudowny, przeukochany. Też mordka z odzysku, przy czym wciąż nie do pogłaskania. Jego poprzedni właściciel to zwykły zwyrol, ale już po wyroku, więc sprawiedliwości stało się zadość.

(*) Roy Thomas Baker

Dopiero wczorajszym późnym wieczorem poinformowano o śmierci Roya Thomasa Bakera, który zmarł de facto dziesięć dni wcześniej.
Angielski producent płytowy, najbardziej kojarzony z wczesnymi Queen, którym pomógł wytworzyć albumy: "Queen", "Queen II", "Sheer Heart Attack", "A Night At The Opera" oraz "Jazz". Tym samym odcisnął się choćby w genialnych "Bohemian Rhapsody" czy "Bicycle Race". Ale Baker to nie tylko Queen, gościu wyprodukował jeszcze wielu innym płyty, że weźmy pod uwagę The Cars, The Stranglers, Slade, nawet Journey czy Yes. No i, znakomity solowy debiut Joe'ego Lynn Turnera "Rescue You ". Ponadto współpracował ze Stonesami, Bowiem czy Zappą, więc to taki facio respekt, nie przelewki.
Niezły fachura, nieskrywanie lubiący korzystać i opływać bogactwem, przez co nie krył się ze swym błyszczącym, jasnym Rolls Roycem, ale, kto może, temu nikt nie zabroni.
Roy Thomas Baker to jedno z najsilniejszych nazwisk na giełdzie producentów, mające podobne wartości, co Bob Rock, Bruce Fairbairn czy Keith Olsen.
Dzięki za wszystko, Roy!

P.S. W nawiązaniu do wczorajszego wpisu, pasek zabukowany, opłacony, jutro powinien wyskoczyć z paczkomatu. Póki co, pracuję na zapasowym gramofonie. Przypomniało mi się, dlaczego jeszcze go nigdy nie lubiłem i chyba nie lubię nadal, otóż gruchot nie trzyma obrotów. Świruje stabilizator, więc zanosiłoby się na grubszą wizytę w RTV, a szkoda mi inwestować w pudło bez przekonania. Tylko w razie jeszcze większej konieczności.

andy

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 23.00
na 100,9 FM Poznań (Radio Poznań) lub radiopoznan.fm

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl 

these days

Poszedł pasek w gramofonie. Przynajmniej na ten moment licho wzięło przygotowywanie płyt na najbliższą niedzielę. Mam co prawda zapasowy gramofon, jednak nie lubię go. Niby lepszy, sporo w hierarchii wyższy model, ale coś przekornie gorzej gra. A poza tym, nie podoba mi się jego ramię, samo jego osadzenie na płycie, jak też cała obsługa urządzenia. Być może zdarzy się, iż dla dobra sprawy, pogodzę się z nim na tych kilka dni, zanim nie odbiorę właściwego z serwisu. Zawsze tak jest, moi Drodzy, idyllę musi coś przerwać. Za dobrze ostatnio było andy'emu ze starymi płytami, no to masz ci los.

W ostatnią niedzielę na moim FM mieliśmy mikro fragmenty płyty Crystal Gayle "Miss The Mississippi" - rzecz z siedemdziesiątego dziewiątego. M.in. niesamowite "Don't Go My Love" (... nie odchodź moja miłości, potrzebuję cię bardziej niż kiedykolwiek ...). Prześliczna country/softrockowa ballada, i mam nadzieję, że też ją tak odebraliście. Na dzisiaj proponuje się tyciu późniejszy winyl Crystal, album "These Days" z osiemdziesiątego. Kolejna porcja piosenek opiewających w relacje na linii ona-on. Wiecie, jak to jest - uczucia, miłość, rozstania, powroty. Te dawne dziewczyny wiedziały jak się o tym śpiewa. Hasło 'country' zapewne zniechęca tych, którzy country źle pojmują, jednak wszyscy kumaci dostają rozkosz dla podniebienia. Dorzucę, iż Crystal dysponuje przepięknym głosem i idącą w parze delikatnością. Jednymi słowy: kobiecością. Żadna rozwrzeszczana baba, jakich dzisiaj wiele. Przysłuchuję się młodym laskom w tramwajach, w autobusach, podczas spacerów, także, jak rozmawiają ze swymi partnerami, i powiem Wam, załamka. Sporo wulgarności, prostactwa, braku doboru słów, elokwencji, kobiecej delikatności. Nie wiem, kto je wychowuje, ale wiocha totalna. Dlatego, gdy słucha się takiej Crystal Gayle, zupełnie inny świat. Na czystym obrusie i pełnym wazonem najcudowniej pachnących kwiatów.

Piosenek dziesięć, przy czym na początek polecam trzy. Wszystkie ze strony A -- "If You Ever Change Your Mind" (cóż za klejnot ballada!), "Same Old Story (Same Old Song)", a pomiędzy nimi "Ain't No Love In The Heart Of The City". Ten ostatni to numer Bobby'ego Blanda, który chyba najlepiej znamy z wykonania Whitesnake.
Trzeszczy mi ta płyta, jak diabli, a mimo wszystko chyba skuszę się zawiesić ją na moim niedzielno-poniedziałkowym paśmie.
Nie gubcie do muzyki serca, nie poddawajcie się szarym zasadom życia, omijajcie nudnych ludzi. Nie musicie trwonić na nich czasu. Muzyka i miłość, tylko to się liczy.

andy

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 23.00
na 100,9 FM Poznań (Radio Poznań) lub radiopoznan.fm

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl 

"NAWIEDZONE STUDIO" - program z 20 kwietnia 2025 / Radio Afera 98,6 FM Poznań

"NAWIEDZONE STUDIO"
wydanie z 20 kwietnia 2025
(z niedzieli na poniedziałek,
od 22.00 do 2.00)
 
98,6 FM Poznań oraz afera.com.pl
realizacja i prowadzenie: a.m.

 

JUDAS PRIEST "Stained Class" (1978) -- Les Binks in memoriam
- Better By You, Better Than Me {Spooky Tooth cover}

JUDAS PRIEST "Killing Machine" (1978) -- Les Binks in memoriam
- Hell Bent For Leather
- Take On The World
- The Green Manalishi (With Two-Pronged Crown)
- Before The Dawn

LANDFALL "Wide Open Sky" (2025) -- premiera!
- Intoxicated

ROBIN McAULEY "Soulbound" (2025) -- premiera!
- Crazy

WET "Apex" (2025)
- Pleasure & Pain

ALLIANCE "Before Our Eyes" (2025)
- Tell Somebody

BRUCE SPRINGSTEEN "Darkness On The Edge Of Town" (1978)
- Streets Of Fire
- Prove It All Night

ELTON JOHN & BRANDI CARLILE "Who Believes In Angels?" (2024 / wydano w kwietniu 2025) -- premiera!
- Who Believes In Angels?
- When This Old World Is Done With Me

BUCKS FIZZ "Are You Ready" (1982)
- The Land Of Make Believe

FATE "Cruisin' For A Bruisin' " (1988)
- Lovers
- Babe, You Got A Friend

707 "707" (1980)
- I Could Be Good For You
- One Way Highway
- Whole Lot Better

JUDY COLLINS "Judith" (1975)
- Send In The Clowns

MARTY BALIN "Balin" (1981)
- Hearts
- You Left Your Mark On Me

SHAUN CASSIDY "Born Late" (1977)
- Teen Dream
- Do You Believe In Magic {The Lovin' Spoonful cover}

THE LOVIN' SPOONFUL "The Very Best Of The Lovin' Spoonful" (1972)
- Do You Believe In Magic {oryginalnie na LP "Do You Believe In Magic" /1965/}
- Summer In The City {oryginalnie na LP "Hums Of The Lovin' Spoonful" /1966/}
- Daydream {oryginalnie na LP "Daydream" /1966/}

CARLY SIMON "The Beat Of Carly Simon" (1975)
- You're So Vain {oryginalnie na LP "No Secrets" /1972/}

CRYSTAL GAYLE "Miss The Mississippi" (1979)
- Don't Go My Love
- It's Like We Never Said Goodbye

THE HOLLYWOOD STARS "The Hollywood Stars" (1977)
- Stay The Way You Are
- All For Love

DEACON BLUE "The Great Western Road" (2025)
- Turn Up Your Radio

DON AIREY "Pushed To The Edge" (2025)
- Girl From Highland Park 

THE WATERBOYS "Life, Death And Dennis Hopper" (2025)
- Kansas {featuring Steve Earle}
- Hollywood '55
- Live In The Moment, Baby
- Broke / 1712 North Crescent Heights
- Andy (A Guy Like You)

BRUCE SPRINGSTEEN "Greetings From Asbury Park, N.J." (1973)
- Spirit In The Night

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań lub afera.com.pl
(obecność nieobowiązkowa !)
 
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze