TOTO
"XIV" - (TOTO RECORDING / FRONTIERS) -
*****
Na takie Toto czekałem. Od dawna. Powróciły lekkość i swoboda, i co najważniejsze - "ta" melodyjność, której na kilku poprzednich płytach było jakby nieco mniej. Poza tym - Joseph Williams. Tak tak, to ten głos, znany choćby z genialnej płyty "Fahrenheit", a i niewiele przecież jej ustępującej "The Seventh One". Moich ulubionych dzieł Steve'a Lukathera i spółki. Nie twierdzę, że najlepszych, choć dla mnie na pewno tak. Myślę, że wymiana Bobby'ego Kimballa na Josepha Williamsa okazała się strzałem w dziesiątkę. Nawet jeśli zdamy sobie sprawę, że Williams jednak już zahaczył na moment o poprzedni album "Falling In Between".
Bobby Kimball od wielu lat stoi na zupełnie innej artystycznej płaszczyźnie, co udowodnił poprzez udział w różnych projektach, poza tym jego nieco "krzykliwa" maniera odbiera elegancji i swego rodzaju delikatności muzyce Toto. Brak jego głosu na "czternastce" wyszedł chyba wszystkim na plus. Lubię Kimballa i cenię za wiele przez niego zaśpiewanych piosenek, jednak troszkę w ostatnich latach męczyła mnie jego nachalność. Choć koncert w 1999 r. w warszawskiej Kongresówce był rewelacyjny, a tam przecież to on wokalnie królował.
Szkoda jedynie, że płyta ukazała się w przykrej dla grupy chwili, gdy przyszło im pożegnać od dawna schorowanego kolegę/przyjaciela Mike'a Porcaro. Genialnego gitarzystę basowego - tak na marginesie. Teraz tę funkcję w zespole okazjonalnie pełnią, sam Steve Lukather (czasem na uboczu swej nieodłącznej gitary 6-strunowej), Leland Sklar (ten długowłosy, i od zawsze posiwiały brodacz - niegdyś muzyk Phila Collinsa, ale i Jamesa Taylora przez moment także) czy dawny kompan David Hungate, którego pamiętamy z pierwszych czterech płyt Toto. Mamy tu jeszcze wielu innych świetnych muzyków, choćby: Michaela McDonalda czy Lenny'ego Castro. Nie wszystkich sposób wymienić, zresztą od tego jest przecież albumowa książeczka.
"XIV" nawiązuje swym tytułem do słynnej "IV", ale to chyba wszystko co je łączy. A dzielą długie 33 lata. I na szczęście nie ma niej żadnej drugiej Afriki czy Rosanny. To na plus. Jest za to innych i zupełnie nowych jedenaście piosenek. Tak różnych, jak różne towarzyszą im emocje i przesłania. Z jedną cechą wspólną - wszystkie nadają się na przeboje. Zarówno wspomniane już "Burn", "Orphan" i "Holy War", jak też niezwykłej urody ballady "The Little Things" (ta zaśpiewana przez klawiszowca Steve'a Porcaro - brata wspomnianego powyżej Mike'a), "All The Tears That Shine" (tutaj w głównej wokalnej roli David Paich) oraz poruszająca i antywojenna "Unknown Soldier (For Jeffrey)" - bo tylko Bóg zna wszystkich nieznanych żołnierzy. Jest też bluesujący leniwie "21st Century Blues" - z fajnym i jak zawsze chropowatym wokalem Steve'a Lukathera, choć w chórkach wyraźnie wyłaniają się "ładne" głosy panów Porcaro, Paicha i Williamsa. Do worka z przebojami wrzuciłbym jeszcze z powodzeniem otwierający całość "Running Out Of Time", a także "Chinatown" - zaśpiewany przez tercet Paich-Williams-Lukather. Z kolei, dwie kończące całość kompozycje "Fortune" oraz "Great Expectations" (tu ponownie zaśpiewali razem Paich-Williams-Lukather), powinny spodobać się entuzjastom wielu zwrotów akcji, którzy dużą uwagę przykładają do bogatych brzmień, aranżacji, jak też samej finezji oraz polotu muzyków. Często nawet o rysującym się jazzującym odcieniu.
Ostatnią płytą Toto bez słabych punktów, było "The Seventh One", a zdarzyło się to w 1988 roku. Długo zatem przyszło czekać na kolejne tak udane dzieło. Udane w pełni. Arcydzieło, można by rzec. W końcu, dlaczego by nie.
Andrzej Masłowski
RADIO AFERA 98,6 FM (Poznań) - także w internecie !!! - www.afera.com.pl
"NAWIEDZONE STUDIO",
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
(4 godziny na żywo!!!)
===============================
"BLOG NAWIEDZONEGO"
oraz
"BLOG TYLKO O PŁYTACH CD i LP
