Ręka do góry, kto może Andy'emu załatwić najnowszy, ubiegłoroczny kompakt Caroline Lavelle? Płyta o tytule "The Raven" jest równie tajemnicza, co wszystkie piosenki tego świata opatrzone właśnie takim tytułem.
Niecałe trzydzieści pięć minut, osiem kompozycji, wszystkie piękne lub jeszcze piękniejsze. Słucham od wczoraj z wypalonego CD, otrzymanego od Piotrka 'nie tylko maszyny są naszą pasją'. Dlaczego takich płyt po prostu nie można kupić? Co się dzieje z tym światem? I z artystami, z ich interesami, dystrybucją muzyki. Dostępność interesującej mnie twórczości robi się coraz ciaśniejsza, by nie powiedzieć: znikoma. A jeśli już, to wszyscy ocipieli na punkcie winyli. Czyli, na nieradiowym nośniku. Tego powodem nie mam do dzisiaj ostatnich Svartanatt. Zespołu nie interesuje nośnik CD. Tak, jak super grają, tak w sprawach biznesowych we łbach mają popieprzone. Głupi gówniarze, kolejni modnisie.
Niewiarygodnie piękny z teki Caroline utwór "Superpower", poszedłby już tej niedzieli na moim radio, gdyby nie fonograficzna gra w ciuciubabkę. Co to za tendencja z tym olewaniem kompaktów, nie pojmuję.
Podziębiłem się, cholerka niedzie. Od wtorku jestem kiepski, ale do Nawiedzonego muszę być wyklepany, naoliwiony i z pełnym bakiem.
Niestety ominie mnie dzisiejszy koncert Amarok, na który nawet dostałem zaproszenie. Żałuję. Co prawda, mam płytę, ale to nie to samo. Wypuszczam do '2Progi' tandem wysłanników, niech rozniosą parkiet.
a.m.