Pan, okazało się z Katowic, prywatnie też dużo słucha muzyki, zbiera płyty, ale także w dużej mierze nią handluje. Lubię takich ludzi i jeszcze lepiej ich pojmuję. Na pewno wpływ na takie ich postrzeganie niesie moja przeszłość, podobnie starająca się niegdyś obie te funkcje pogodzić.
Po moim sklepie pozostały dziesiątki, setki płyt, nie mam co z nimi zrobić, a po pięć złotych nie sprzedam, ponieważ moja miłość do tego rodzaju sztuki, a i związana z tym etyka, nie zniosłyby takiej porażki. Pójdę z tymi płytami do grobu, i tyle. Ale ale... okazuje się jednak, iż wiele z tych niesprzedanych płyt, idealnie nadaje się do biznesów barterowych, właśnie z tego rodzaju handlarzami, jak pan z Katowic. Oczywiście, by nie było, kupiłem u niego dobrych sześć czy nawet siedem albumów, przy czym dwa razy tyle pozyskałem na bazie intratnych dla obu stron wymian. Wynalazłem sporo tytułów, które od wieków posiadam na winylach, a teraz udało mi się wyszperać na bezstresowych kompaktach. M.in. wczoraj zaprezentowani w Nawiedzonym Animotion, album z dużym przebojem "I Engineer". Mój epokowy winyl jest w tak opłakanym stanie, że wstyd się nim na tym blogu obnosić. Od wczoraj jednak na półce srebrzysty dysk, którego czystej jakości oby nigdy nie zakłóciło promieniowanie żadnej z atomowych elektrowni albo gołębie fekalia.
Pochwalę się, wśród zdobyczy m.in. wyłapałem świetnych The Four Tops i ich przebojowy, naszpikowany gwiazdami oraz keyboardami album "Indestrucktible". Prezentowałem go ze dwa/trzy razy w Nawiedzonym, jednak z przekopiowanego z winylu nośnika. Nigdy nie dawało mi spokoju, tak dobry tytuł, a brakowało mi na CD. No to teraz mam. Przesłuchałem, całość wywiązała się perfekt, żadnej zacinki. Do tej, jeśli dojdzie, to jedynie na radiowym sprzęcie. Ach, te dzisiejsze cd-playery. Słabizna. Ledwo utracą gwarancje, a już z nimi jakieś jajca. Wczoraj znowu dwukrotny falstart jednego z nich. One po prostu nie dają rady. W sensie, nie są w stanie udźwignąć wszystkich formatów kompaktów. Zauważyłem, największy problem dostarczają te najstarsze wydania, wszelakie 1st'pressy, z przełomu 80/90's. I na nic tutaj czyszczenie soczewek. Ich mechanizm i tak będzie na nie 'uodporniony'.
Ten Chesney Hawkes, to obecnie rarytas. Może niezbyt wyśrubowanych na giełdach lotów, jednak nie jest to tytuł, po który wchodzimy do empiku, a tego tam od groma, jak tych wszystkich polskich rapujących 'talenci'. Trzeba się naszukać, a w moim kraju, gdzie wszyscy tylko Pink Floyd lub Metallica, nie było i nadal nie jest komu takiej twórczości kupować. Tego powodem album funkcjonuje u nas równie rzadko, co majowy śnieg.
Na giełdzie zainteresowanie płytami nie powiem, nie powiem. Stale ktoś przy skrzyniach. Po kilka osób przy kompaktach, po tyleż samo wertowało winyle, na moje oko tak po połowie. Podział sił kolekcjonerów, lecz częściej za kalkulator chwytał Katowiczanin od kompaktów. Mało kto znajdywał ledwie jeden tytuł, zazwyczaj ludzie brali od trzech wzwyż. Jak ja. Po co się ciaćkać.
a.m.
P.S. Dzisiaj gram w Radio Poznań. Zapraszam o dwudziestej drugiej minut pięć, tuż po serwisie z pełnej godziny. Sporo ładnych, niekoniecznie nowych piosenek. Nie dajmy się tym nowościom zwariować. Najlepsze już było, zaś audycja "Uspokojenie Wieczorne" zdaje się za tym przemawiać.
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań lub afera.com.pl