Relacja z katowickiego koncertu JUDAS PRIEST (13.VI.2018) - autorstwa Marka Przewoźnego

W jednej zakładce miały pojawić się dwie relacje koncertowe. Będzie jedna, ponieważ mój odwieczny kumpel strasznie się rozleniwił, i choć napisał relację z praskiego koncertu Hollywood Vampires oraz Ozzy'ego Osbourne'a, ostatecznie zdezerterował. Liczę, że z opóźnieniem, ale uda mu się ją dokończyć, a wówczas...
Poniżej udostępniam Szanownym Państwu recenzję z niedawnego katowickiego koncertu Judas Priest. Drzazgi spod pióra Marka Przewoźnego - polecam !. Życzę miłej lektury...

"Judas Priest + gość specjalny Megadeth - Katowice, spodek 13 czerwca 2018

Długo czekałem na ten dzień by zobaczyć wreszcie "Bogów metalu" na żywo.

Bilet kupiony pół roku temu na płytę, a Spodek podobno wyprzedany. Nie jest

to pierwsza wizyta Judas Priest w Polsce, tylko.. ale ja nie miałem okazji

być na wcześniejszych, to będzie mój pierwszy koncert jednej z moich

najbardziej ulubionych kapel metalowych.

Punktualnie o 20 gasną światła w spodku i na scenę wchodzi gość specjalny

Megadeth. Tu musze się przyznać, że pomimo sławy jaka ich otacza (jeden z

wielkiej czwórki trash metalu), nigdy ich płyt nie słuchałem. Było to więc

dziewicze zapoznanie się z twórczością tego zespołu. W Katowicach wystąpili

w następującym składzie: Dave Mustaine - wokal i gitara, David Ellefson -

bas, Kiko Loureiro - gitara i Dirk Verbeuren - perkusja. Tu nastąpił

największy zawód, bo cały ich występ został koncertowo popsuty przez

realizatora dźwięku. Od początku mocne uderzenie jednolitej ściany

brzęczenia i dudnienia, bez krzty selektywności. Ja rozumiem, że to koncert

metalowy, ale czy to ma oznaczać że wszystkie pokrętła trzeba rozkręcić na

maksa? Gdzieś zgubił się bas no i przede wszystkim to co najważniejsze czyli

wokal, widać było, że Dave rusza wargami, ale co się z jego ust wydobywa

tego już nie było wiadomo. Wyszło w sumie takie karaoke dla fanów, sami

mogli sobie pośpiewać do riffów gitary. To że coś nie wyszło pokazał także

moment, kiedy Dave coś tam mówił do publiczności, ale nic się nie dało

zrozumieć. Czyli moje pierwsze zetknięcie z tym zespołem i zmarnowana

szansa, gdyby to był jakiś debiutujący zespół w roli suportu to po czymś

takim na pewno bym nie sięgnął po ich płytę, a to przecież gwiazdy metalu

pierwszej wielkości. Widziałem już zwykłe suporty, na innych koncertach,

lepiej nagłośnione. Setlista dla zainteresowanych wyglądała następująco:

Set podstawowy

1. Hangar 18

2. The Threat Is Real

3. Rattlehead

4. Take No Prisoners

5. The Conjuring

6. Tornado Of Souls

7. Dystopia

8. Symphony Of Destruction

9. Mechanix

10. Peace Sells

Bis

11. Holy Wars... The Punishment Due

 

Czyli przede wszystkim duża reprezentacja klasyki z przewagą utworów z Rust

in Peace. Pomimo tych mankamentów, zgromadzona pod sceną publiczność jednak

bawiła się znakomicie, co poczułem na sobie będąc przesuwanym, zgniatanym i

deptanym ;-)

Chociaż to zespół znaczący dla metalu to nie oni jednak byli gwiazdą

wieczoru, w związku z tym mieli tylko godzinkę na zagranie swojego zestawu

utworów, plus jeden bis. O godzinie dziewiątej po zejściu Dava i ekipy ze

sceny nastąpiło jej przemeblowanie. Całość zasłonięto kotarą, by ukryć

wszystkie przygotowywane niespodzianki. Rozpoczęło się półgodzinne

oczekiwanie na Judas Priest. Dzięki profesjonalizmowi ekipy technicznej o

godzinie 21.30 rozbrzmiały pierwsze dźwięki wprowadzenia pod postacią

instrumentalnej wersji utworu Black Sabbath "War Pigs" puszczonego z taśmy,

po nim jeszcze tylko krótkie intro do "Firepower", kurtyna spada w dół i

rozpoczyna się heavy metalowa, półtoragodzinna szybka jazda bez trzymanki.

Praktycznie bez wytchnienia zespół odpalał petardę za petardą w postaci

nowych jak i klasycznych utworów plus jedna niespodzianka (dla tych co nie

spojrzeli na set listy z poprzednich koncertów ;-) ) Bałem się po

doświadczeniu z przed chwili o brzmienie, ale na szczęście nastąpiła wyraźna

poprawa, choć niestety dźwięk krystaliczny i w pełni selektywny nadal nie

był, realizator uparcie poprzekręcał wszystkie gałki na maksa ;-) Rozsadzało

bębenki oraz wnętrzności ;-) Tyle o minusach, na szczęście nie przesłoniły

one plusów, bo koncert był fantastyczny i bawiłem się znakomicie, skacząc i

śpiewając wraz z zespołem, a było przy czym. Pierwszy utwór od razu nowość,

znakomity Firepower, a potem klasyka za klasyką. W sumie zespół zagrał tylko

trzy piosenki z najnowszego albumu, był jeszcze Lightning Strike (też

znakomita reprezentacja najnowszej płyty) i na bis Rising from Ruins z

przepięknym wstępem instrumentalnym (puszczonym z taśmy) Guardians.

Stanowczo to mój faworyt z albumu Firepower. Taka mała dygresja jest to

płyta, która może się wreszcie równać kanonowi zespołu, dawno nie nagrali

tak znakomitego albumu. W set liście te piosenki zupełnie nie odstawały od

pozostałych klasycznych utworów, wręcz fantastycznie się z nimi komponowały

i były wspaniale przyjęte przez publikę. Pozostała część zestawu

koncertowego to już wybór z żelaznego repertuaru zespołu. Były aż cztery

kompozycje z British Steel, po dwie z Defenders of the Faith, Sad Wings of

Destiny i Screaming for Vengeance, a po jednej z Killing Machine,

Painkiller, Sin After Sin, Stained Class i Turbo. Oto cała set lista:

 

Set podstawowy

War Pigs (Black Sabbath) (z taśmy)

Firepower Intro (z taśmy)

1. Firepower

2. Grinder

3. Sinner

4. The Ripper

5. Lightning Strike

6. Bloodstone

7. Saints in Hell

8. Turbo Lover

Prelude (z taśmy)

9. Tyrant

10. Night Comes Down

11. Freewheel Burning

12. You've Got Another Thing Comin'

13. Hell Bent for Leather

14. Painkiller

Bis

Guardians (z taśmy)

15. Rising from Ruins

16. Metal Gods

17. Breaking the Law

18. Living After Midnight

We Are the Champions (Queen song) (z taśmy)

 

Jak widać po powyższym nie dali ani sobie ani publiczności chwili

wytchnienia ;-) Koncert całościowo perfekcyjny. Niesamowicie podobały mi się

animacje i gra świateł do wielu utworów, szczególnie zapadła w pamięć ta z

Saints in Hell, z mrocznym aniołem, nietoperzami, zombie i ogólnie o

horrorowatym klimacie. Druga genialna animacja była puszczana w tle podczas

Rising from Ruins, przedstawiała ona "maszynę" z okładki najnowszego albumu.

Cała oprawa wizualna to jeden z największych plusów występu, który na mnie

zrobił ogromne wrażenie. Oczywiście nie mogło zabraknąć klasycznych momentów

jak wjazd na motorze przed Hell Bent for Leather (robi wrażenie), czy wstęp

do Painkiller. Kiedy Scott Travis zapytuje całą publiczność jaki utwór chcą

i to wejście perkusyjne w jego wykonaniu. Usłyszeć na żywo Painkillera i

Breaking The Law to spełnienie marzeń. Tu tradycyjne zapytanie Halforda

"Breaking the what?" :-) Co do wspomnianej niespodzianki, to Judas Priest

wykonuje po raz pierwszy na tej trasie kompozycję Saints In Hell z płyty

Stained Class, której nigdy wcześniej nie wykonywał na żywo. Intensywność

wrażeń i szybkość utworów powoduje, że ani się człowiek nie obejrzy a oni

już kończą po półtorej godzinie, żegnając się z publicznością jakże

znaczącym napisem "The Priest will be back", za co trzymamy kciuki i na to

liczymy :-)

Parę słów jeszcze o składzie, jak wiemy niestety klasyczny skład zaczął się

sypać, jakiś czas temu odszedł z zespołu K.K. Downing. A na początku tego

roku gruchnęła wiadomość o chorobie Glenna Tiptona, która to choroba

spowodowała niemożność kontynuowania kariery koncertowej. W związku z tym z

oryginalnego składu pozostał tylko Rob Halford i Ian Hill. Poza tym

najdłuższy jak do tej pory stażem perkusista Judasów Scott Travis (będący w

składzie od czasów Painkillera). Natomiast oryginalnych gitarzystów dzielnie

obecnie zastępują Richie Faulkner oraz Andy Sneap. Rob Halford prezentował

się znakomicie, może nie biega już tak szalenie na scenie jak za starych

czasów, ale jego forma wokalna jest znakomita i nic nie straciła, jak on

potrafi nadal wyciągać te górki :-) czy bez problemu śpiewać wymagającego

Painkillera.

Podsumowując koncert uważam za udany, Judasów zobaczyć trzeba i oby grali

nam jak najdłużej.

Słuchacz Marek"

MAREK PRZEWOŹNY z Poznania


======================================
======================================


Bardzo dziękuję Markowi za tak rzetelną i zarazem świetną relację. Z pozdrowieniami... long live rock'n'roll !!!





Andrzej Masłowski
 
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań 
 
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"