MARC ALMOND
"The Velvet Trail" - (CHERRY RED RECORDS) -
****
Dobrze, że Marc Almond z nami jest, nagrywa i cieszy się niezłym zdrowiem. Gdy przed dekadą cudem uniknął śmierci po groźnym wypadku
motocyklowym, przez pewien czas miał nawet plany, by usunąć
się ze świata muzyki. Jednak ja osobiście byłem jakoś dziwnie
spokojny, albowiem wielcy artyści trwają na pokładzie do samego
końca. A mamy do czynienia z człowiekiem, który w pełni zasługuje
na słowo "artysta". Matka natura obdarzyła go pięknym
głosem i musicalowym zacięciem, ponadto dała mu jeszcze w prezencie
poczucie smaku i estetyki. Jak i jeszcze jedno - otwartość na ludzi,
różne ich kultury, w tym na samą muzykę. To pozwoliło mu przebyć wiele
różnych dróg, od klubowego i tanecznego Soft Cell, poprzez świat
poezji (choćby interpretacje Jacquesa Brela), kulturę hiszpańską (genialny album
"Enchanted"), sprowadzenie do wspólnego mianownika
muzyki klasycznej i pop, co miało miejsce choćby na fantastycznym
"Tenement Symphony", a i fascynację Rosją (LP "Heart
Of Snow"), kabaretem, wodewilem, i wiele wiele innych....
Myślę, że gdyby Almond zapragnął wdać się w muzyczny flirt z
naszymi góralami, to ośmieszyłby ich wszystkich dzisiejszych
niezdarnych naśladowców.
Produkcji "The Velvet Trail"
podjął się niejaki Christopher Braide. Znana postać, choć kojarzona
raczej ze współpracą z artystami nieco młodszego pokolenia. Proszę
się jednak na zapas nie martwić, nie mu tu żadnego przeciągania
liny na niebezpieczny grunt beatów, komputerów czy jakichkolwiek
łomotów. Wręcz przeciwnie, album został starannie opracowany, z
dużym naciskiem na subtelne szczegóły, a nad całością unosi się
symfoniczno-poetycki duch. To taki Almond jakiego ubóstwiam,
śpiewający z ogromnym zaangażowaniem, z całą maestrią i
potęgą. Christopher Bride zadbał o syntezatory, fortepian, kilka
instrumentów zaprogramował, a także podjął się do spółki z Nealem X
o zagranie wszystkich gitarowych partii. Pozostali muzycy dograli
jeszcze smyczki, wokalizy i tak oto powstała całość. Blisko
godzinna porcja wszechstronnej i bogatej muzyki. Niczym prawdziwa
opera, składająca się z trzech aktów, plus godny finał.
Nie jest to
album od razu wpadający w ucho, nawet jeśli zdamy sobie sprawę, iż
każda z piosenek jest na swój sposób melodyjna, ciekawa i przykuwa
uwagę. Trzeba go uważnie posłuchać, a on w odpowiednim czasie
sowicie nam wynagrodzi oczekiwania. Choć jest tutaj kilka
piosenek, które swą bezpretensjonalną aurą od razu
zaskarbiają serce, jak otwierająca całość (tuż zaraz po intro
pierwszego aktu) dynamiczna, niemal taneczna "Bad To Me",
bądź przesiąknięta nutką goryczy podniosła ballada "Earthly", a także - a może przede
wszystkim - "Winter Sun". Ten klejnot nad klejnoty, to
chyba najśliczniejszy zbiór melancholijnych nut jakie Almondowi
przyszło zaśpiewać od czasu wspomnianych albumów "Tenement
Symphony" oraz "Enchanted". Ach, i ten niesamowity
fortepian! Już choćby tylko dla tych piosenek warto zaszyć się w
wyciszonym pokoju i posłuchać wszystkiego bardzo uważnie, a później przewietrzyć
go z wszystkich złych myśli.
Na "The Velvet Trail" znajdziemy jeszcze wiele innych
podniosłych songów, jak przedzamykająca płytę tytułowa "The
Velvet Trail"- z pięknie do niej pasującym instrumentalnym, ale i
króciutkim finałem w stosownie zatytułowanym "Finale",
gdzie tylko skrzypce i fortepianowe plamy....
Jestem pewien, że pokochacie Państwo także natchnione
"Scar", "Minotaur", "Zipped Black Leather
Jacket" czy "The Pain Of Never", jak i tych kilka
żywszych, z "Demon Lover" i "Pleasure's Wherever
You Are" na czele.
Jedyną niepasującą do całości piosenką wydaje się być "When The Comet
Comes" - chybioną głównie z uwagi na kompletnie nieprzystającą
do klimatu albumu wokalistką Beth Ditto (z modnej grupy Gossip).
Pomimo tego niewielkiego zgrzytu mamy i tak do czynienia z
nadspodziewanie udanym dziełem (bijącym na głowę ub.roczny "The
Dancing Marquis"), co by nie powiedzieć Wielkiego Artysty,
któremu w ostatnich latach jakoś nie bardzo stawało tego faktu dowieść.
Andrzej Masłowski
Radio "AFERA" 98,6 FM (Poznań) - www.afera.com.pl
"NAWIEDZONE STUDIO",
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
"... dla tych, którzy wiedzą co w muzyce najpiękniejsze"
