ROB MORATTI
"Paragon"
(AOR HEAVEN)
****
Ten trochę niespełniony melodyjno-rockowy Kanadyjczyk od pewnego czasu jest coraz bardziej uznaną postacią w swej branży, jednak dopóki nie zastąpił w Sadze będącego na moment w odwrocie Michaela Sadlera, jego rozpoznawalność długo była wręcz niewyczuwalna. Rob Moratti to jednak ambitny facet i trochę taki mający wielki apetyt na sławę atencjusz, pomimo iż wciąż stołuje się w barach szybkiej obsługi. Jak dotąd na jego korzyść nie zmieniła owego faktu zaplanowana na szeroki rozgłos płyta z coverami Journey, ani przygoda ze wspomnianą Sagą, co też kilka klawych albumów autorskich. I zapewne niewiele zmieni też najnowszy "Paragon", zawierający bez odstawiania stopy koherentny zbiór rajcownych rock-numerów, albowiem w dzisiejszym showbusinessie takie granie to przecież żaden blockbuster. Nie sądzę też, by horyzontowi atrakcji dopomogli, Whitesnake'owo/NightRangerowy Joel Hoekstra (dla sprawy wyrzeźbił tu aż pięć gitarowych solówek) czy zaproszony w gościnę niedawny kompan z Sagi, Ian Crichton, którego gitarowa solo maestria do fantastycznego "Bullet Proof Alibi" stanowi za prawdziwy ornament drugiej albumowej części. Ale warto zaznaczyć, iż w skład podstawowego kwartetu wchodzi też wcale nie mniej utytułowany basista Tony Franklin - ten od Blue Murder czy The Firm. Jego elokwentne napinanie strun trzyma w ryzach nieźle podkręcone wobec całości tempo, jednocześnie określając wyzbyty nudy kierunek działań. No, ale jeśli grało się u boku Jimmy'ego Page'a, Paula Rodgersa czy Johna Sykesa ...
A.M.
