*1/2
Można się z jednej strony cieszyć słysząc w kilku fragmentach albumu głos nieżyjącego już Brada Delpa (chyba najważniejszej postaci Boston obok samego Scholza), z drugiej zaś poczuć dyskomfort z braku stabilizacji line-up'u.
Należy pochwalić Scholza za podjęcie ryzyka promowania mało znanych głosów (Kimberley Dahme, Tommy De Carlo czy David Victor - ten ostatni przed laty w Velocity), ale i ganić za powtórkę z rozrywki, jaką jest powielanie znanych już kompozycji: "You Gave Up On Love", "Someone" czy (wciąż pięknej!) "Didn't Mean To Fall In Love". A tak swoją drogą, ciekawe w czym upatruje muzyk wielkość albumu "Corporate America", iż to właśnie z niego postanowił dokonać remake'ów?
Szkoda, że całość robi wrażenie jakbyśmy mieli do czynienia z jakimiś archiwaliami. Wszystko brzmi dość blado, żeby nie powiedzieć amatorsko. Zupełnie jak z domowego podszytego laptopami studia. Tym bardziej dziwne, ponieważ Scholz uchodził niegdyś za najnowocześniej brzmiącego rockowego gitarzystę. Co prawda było to w latach 1976-78, kiedy to jego Boston wypuścił dwa kapitalne albumy, spośród których debiut okrzyknięto płytą brzmiącą rewolucyjnie. I chyba tak być musiało, skoro sprzedano ją tylko w samych Stanach w blisko dwudziestomilionowym nakładzie.
Ten certyfikat na pewno nie będzie dotyczyć tego dzieła, które poza nielicznymi kompozycyjnymi podobieństwami , wyzbyte zostało całkowicie z dawnych smaczków, produkcji i ogólnej gigantomanii. Szkoda, że po 11 latach Toma Scholza nie stać było na coś więcej.
Andrzej Masłowski
RADIO AFERA 98,6 FM (Poznań) - także w internecie !!! - www.afera.com.pl
"NAWIEDZONE STUDIO",
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
(4 godziny na żywo!!!)
===============================
"BLOG NAWIEDZONEGO"
oraz
"BLOG TYLKO O PŁYTACH CD i LP"
