THE KEITH REID PROJECT
"In My Head"
(ROCKVILLE)
**
Spójrzmy na nawiązującą do Procol Harum "A Salty Dog" okładkę. Ozdabiającą najnowszy, drugi album ex-tekściarza tamtego zespołu, który jednak wybrał wolność, a niełatwą po nim schedę przejął w ekipie Brookera równie legendarny Pete Brown. Ten od zespołów Piblokto i Battered Ornaments, a także pod względem literackim współpracownik Cream. Jego obecną formę można sprawdzić na ostatnim dziele Procol Harum "Novum".
Keith Reid - bo przede wszystkim o nim mowa - w Procol Harum współtworzył większość piosenek wraz z Garym Brookerem, w zasadzie tylko okazjonalnie dzieląc swe łoże, czy to z Matthew Fisherem bądź Robinem Trowerem. W 2008 roku pojawił się jego pierwszy solowy album "The Common Thread" - sygnowany szyldem The Keith Reid Project. Obok niespecjalnie znanych głosów pojawiło się tam kilku klasowych wokalistów, co John Lyon (raczej znany pod pseudonimem Southside Johnny), Chris Thompson (z grupy Manfred Mann's Earth Band) czy John Waite (ex-Babys, ex-Bad English). I oto po upływie dekady Keith Reid ponownie zmontował podobną do tamtej ekipę, tym razem jednak uszczuplając jej rangę o kilka znaczących nazwisk (jak choćby o wspomnianych Thompsona czy Southside Johnny'ego). Jednocześnie dla ewentualnego zaostrzenia naszego apetytu swe najnowsze dzieło opatrzył a'la Procol Harum'owską okładką, no i... I to by było na tyle, co ciekawego da się napisać o tej płycie. Proszę nie czynić sobie nadziei na jakkolwiek efektowne piosenki, które zapadną w naszą pamięć, albowiem nie zapadną. Keith Reid fakt, zacnym tekściarzem jest, lecz
Powstała zatem płyta jałowa, całkowicie pozbawiona cech dramaturgicznych - które w Procol Harum bywały na porządku dziennym - że o kiepskich melodiach przez grzeczność wspominam na samym końcu. Jednymi słowy: nuda.
Zastanawiałem się, jaką choć jedną ciekawszą piosenkę wyłowić z tego stawu nieporadności, i chyba jedynie z uwagi na lubiany głos Johna Waite'a pozwolę sobie wyróżnić przyjemną balladę "All I Need To Know". Pod tym względem nieźle prezentowałaby się jeszcze inna ballada, którą dzielnie reprezentuje "The Trial Of The Century", jednak śpiewający ją Chris Merola (ex-Rain Deputies) legitymizuje się barwą głosu równie ciekawą, co podczas każdego niedospanego poranka moja. Zresztą, wokalne działo armatnie całej tej płyty objawiają takie "potęgi", jak: Maya Saxell, Jeff Young czy przywołany powyżej, a niegdyś nawet odpowiedzialny za sukcesy Duffy, Steve Booker oraz ex-gitarzysta zapomnianych Spin Doctors Anthony Krizan. Przy czym uczciwie muszę przyznać kawałek pola Mayi Saxell, której jazz-piano-barowa ballada "Dance With Me" miło ociera się o śpiewanie pod Marianne Faithfull, a to komplement na miarę warty honorowej. Aby jednak dobić do formy Pani Marianny należy prześlizgnąć się przez łóżko Micka Jaggera, bądź w najlepszym razie przestawić na codzienną porcję trzech paczek papierosów.
Reasumując, płyta ciekawostka, raczej bez historii, choć odpowiedzialny za jej scenariusz Keith Reid przecie historią samą w sobie jest.
Andrzej Masłowski
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
==================================
Grupa na Facebooku:
"Nawiedzone Studio - Słuchacze"
