Lubię ten serial i co mi zrobicie? Lubię, nawet pomimo całej masy propagandowych smaczków oraz drewnianego poczucia humoru, od czego współczesnemu człowiekowi zapewne zwiędną uszy. Jeszcze bardziej lubię głównego bohatera, boskiego porucznika Sławka, który miał niemałe wzięcie u płci pięknej, o jakim mógłby pomarzyć niejeden ówczesny wyżelowany i wbity w mokasyny oraz czarną skórę cwaniaczek. Lubię, ponieważ się na tym wychowałem, a że od dzieciaka wciągały mnie wszelakie Żbiki, tak też rozfabularyzowanie tej konkretnej komiksowej idei było balsamem na me spragnione mocnych wrażeń serce. Poza tym, w "zero siedem" zagrała cała plejada naszych aktorskich tuzów, tak też Bronisław Cieślak musiał się nieźle nagimnastykować, by nie dać się pożreć tremie i nie schodzić z pierwszego planu. A lekko nie było, o czym przekonujemy się choćby w odcinku "Hieny", z genialnym Piotrem Fronczewskim oraz tylko tyciu ustępującej Grażynie Szapołowskiej. Że o świetnym epizodzie Laury Łącz też wspomnieć wypada.
Zapamiętam Cieślaka głównie z roli porucznika Borewicza, pomimo iż widziałem faceta jeszcze przynajmniej w paru innych. Ale nawet w tamtych innych, zawsze upatrywałem Borewicza. Przekleństwo każdego aktora, któremu los przypisał właśnie tę jedną jedyną rolę. A, że prywatnie Pan Bronisław płaszczył dupę w szeregach PZPR, cóż... zupełnie mi obecnie nie przeszkadza. Ale, jeśli komuś wciąż przeszkadza, na pewno jest świętszym od najświętszych i być może nawet postawią mu pomnik. Najlepiej taki, który później będzie pilnować policja - jakby szczególniej uświęcający.
A.M.
