W latach mego dzieciństwa mawiano o Janie Kobuszewskim, że to taki
polski Fernandel. Fizjonomicznie i wedle wykonywanej profesji jak
najbardziej, choć ochrzczony Panem Jankiem w Kabarecie Olgi Lipińskiej
Pan Jan, był od tamtej gwiazdy francuskiego kina jeszcze zabawniejszy. Niedawno o Nim pomyślałem. Byłem
ciekaw kondycji, zdrowia. Wczoraj wszystko się wyjaśniło. Ubolewam,
bowiem Pan Janek ze wszech miar był ekstra i powinien jeszcze długo długo żyć. Choćby, jako wzór dla kolejnych pokoleń, ponieważ takich już
dzisiaj nie sieją. Gdzie ja teraz takiego majstra dostanę?
Będąc
szczylem przepadałem za coniedzielnymi "Bajkami dla dorosłych". Nadawanymi
bodaj jakoś tak po Dzienniku wieczornym. Jan Kobuszewski był ich
narratorem. Zawsze zasiadał w eleganckim, ala tron fotelu, i z jak
najpoważniejszą miną rysował jakąś kolejną z dworu królewskiego satyrę,
by na końcu zapodać zawsze rozbrajającą puentę. Występowali tam wybitni
aktorzy, jak np. Lech Ordon, Mieczysław Pawlikowski czy Halina Kowalska.
Przeróżni i przemiennie, zaś Jan Kobuszewski, jako serce tego serialu, pojawiał się zawsze. Polubiłem
aktora od pierwszego wejrzenia. Dorastając tylko żałowałem, że tak
zabawnego jegomościa nie widuję częściej w obsadach filmowych bądź
serialowych komedii, do których wręcz natura go powołała. Zawsze było go
zbyt mało, albo jeszcze gorzej, w ogóle. Tak, wiem, Pan Jan był raczej aktorem
teatralnym, więc jego talent należało podziwiać w odpowiednich
okolicznościach, jednak jako konsument masowy, gdzie mnie tam było
szukać go po Warszawie czy Łodzi. Pozostawały więc produkcje na małym
ekranie. I choć nie było tego bez liku, to jednak coś było. Przede
wszystkim, genialny Kabaret Dudek, czyli Pan Jan jako majster
przyuczający do fachu Jasia - w tej roli Wiesław Gołas. I jak to dobrze,
że mieliśmy Stanisława Bareję. Dzięki temu wybitnemu komediowemu
reżyserowi epoki socjalizmu, Jan Kobuszewski zyskał kilka równie
wybitnych epizodów. W przeciwnym razie naprawdę mógłby stanąć na piedestale
zmarnowanych talentów. Zresztą, talentem można być jedynie na początku
aktorskiej drogi, a Pan Jan był mistrzem, i to przez duże "M".
Stanisław
Bareja z początku nieśmiało wbijał Jana Kobuszewskiego w marginalne
rólki, jak np. w listonosza we wstępnym stadium "Nie ma róży bez ognia" lub w kierowcę Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania w "Brunecie
wieczorową porą". Ale tak na moment abstrahując od Barei, przecież
tv-teatralny "Ożenek" Gogola, z Pokorą, Brusikiewiczem i rzecz jasna
Kobuszewskim, to przecież były Himalaje ubawu. Wracając na Barei łono,
zahaczmy jeszcze, a może przede wszystkim, o serialowych "Zmienników" i
wcześniejsze "Alternatywy 4". W Zmiennikach Kobuszewski był uwięzionym w zamurowanym
mieszkaniu Winnickiego złodziejaszkiem, którego podkarmiał dzieciak z
niższego piętra, śląc mu na lince żarcie w zamian za zagrabione przez
Ksywę stare kielichy, świeczniki i inne skarby w tamtym miejscu przywłaszczone. Zaś w
Alternatywach Pan Jan był przezabawnym cwaniaczkiem, który chytrze
próbował pozyskać mieszkanie docenta Furmana, ponieważ ponownie jego
nazwisko nie wylądowało na liście szczęśliwców do zakwaterowania w nowym
bloku przy Nowoprojektowanej.
Na koniec jeszcze prawdziwy smaczek z "Czterdziestolatka" Jerzego Gruzy. W jednym z odcinków Mistrz zagrał bufetowego w kiosku na stadionie klubu, do którego właśnie zapisał się inżynier Karwowski. Bufetowy Jasio przepięknie wyżala się Karwowskiemu nad swym niespełnionym żywotem zmarnowanego sportowca, któremu wyczynowe życie mocno ograniczyła słabość do nałogów. Pamiętacie: "chleje pan?, bo ja chleję", albo: "jak ja lubie te nafte". Tak tak, w we wszystkich trzech przypadkach bez poprawnego "ę". Znalazłbym jeszcze kilka przykładów, ale po co? Czy nie lepiej na własną rękę obejrzeć wszystko raz jeszcze? Koniecznie, polecam!
Dzięki Panie Janie za wszystko. Byłeś Pan majster pierwsza klasa.
Andrzej Masłowski
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
Na koniec jeszcze prawdziwy smaczek z "Czterdziestolatka" Jerzego Gruzy. W jednym z odcinków Mistrz zagrał bufetowego w kiosku na stadionie klubu, do którego właśnie zapisał się inżynier Karwowski. Bufetowy Jasio przepięknie wyżala się Karwowskiemu nad swym niespełnionym żywotem zmarnowanego sportowca, któremu wyczynowe życie mocno ograniczyła słabość do nałogów. Pamiętacie: "chleje pan?, bo ja chleję", albo: "jak ja lubie te nafte". Tak tak, w we wszystkich trzech przypadkach bez poprawnego "ę". Znalazłbym jeszcze kilka przykładów, ale po co? Czy nie lepiej na własną rękę obejrzeć wszystko raz jeszcze? Koniecznie, polecam!
Dzięki Panie Janie za wszystko. Byłeś Pan majster pierwsza klasa.
Andrzej Masłowski
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
