JOE JACKSON
"Fool"
(EAR MUSIC)
****
Nie śledzę uważnie kariery Joe Jacksona. Jego płyty kupuję selektywnie, niekiedy wręcz kapryśnie. Cenię jego talent, lubię jako muzyka, choć w żaden sposób nie czuję się do niego przywiązany. I rozglądając się dookoła widzę, że i tak jestem największym jego wielbicielem spośród wszystkich moich muzycznych kamratów.
Jackson zanim dobił do większych scen, grywał w kameralnych klubach, i dopiero w 1979 roku los się do niego uśmiechnął. Wówczas podpisał dobry kontrakt dla A&M Records, co dało mu z rzędu dziesięć płyt studyjnych i bodaj dwie koncertowe. Oczywiście później dalej nagrywał, co czyni po dziś dzień, a jego muzyczna zmysłowość nie przystaje na krok.
Nasz dzisiejszy bohater powszechnie uchodzi za właściciela kapitalnej piosenki "Steppin' Out", która stała się jego znakiem rozpoznawczym, a jednocześnie smakosze pełnych płyt wielbią jeszcze komercyjnie docenione "Body And Soul", choć przede wszystkim wcześniejsze "Night And Day". Tytuł tego drugiego, dał albumowi przyczynek do zmysłowego flirtowania nocno-dziennymi nastrojami, stąd brak w nim podziału na wyświechtane strony A i B, a w zależności od naszego trybu, nastawiamy na nim "night" lub "day". Inna kwestia, iż to taka płyta, z gatunku: trzeba mieć!
Brytyjczyk zgrabnie bawi się nastrojami, do tego wybornie przebiera po fortepianie, i tak nieprzerwanie od czterech dekad. Niekiedy w swej karierze pop/jazzowe łoże dzielił z ambicjami symfonicznymi, co tylko potwierdza jego muzyczną erudycję. Jednocześnie słuchanie jego nowofalowego głosu, który asymiluje się tak samo z jazzem, co z pop music, dostarcza odbiorcy sporej frajdy. I tylko żałować wypada, iż współczesne pasma FM bywają mocno uodpornione na tego typu twórczość.
Najnowsze "Fool" dostarcza wielonastrojowych kompozycji, o równie wielorakiej czasowej przestrzeni. Dlatego szczegółowa analiza tej płyty pochłonęłaby więcej czasu, niż ona sama. A chyba nawet w najbardziej zalatanym dniu znajdziemy czas dla tej niespełna trzykwadransowej płyty. Oczywiście niereformowalnym discopolowym koneserom odradzam dziełko z całą stanowczością, wszak pomimo prób uszczęśliwiania, nie pragnę też niczyjego nieszczęścia.
Na tym nie koniec. Natrafimy tu jeszcze na konstrukcyjnie epicki "Dave", choć banalnym przyczynkiem do jego powstania było po prostu najpopularniejsze imię z rodzinnych stron Jacksona. Proszę też nie pogardzić tytułowym "Fool", który śmiało pobrzmiewa punkiem i nową falą - a rzecz o superbohaterze, który potrafi rozbawiać. Skoro zaś o takich rytmach mowa, cofnijmy płytę do drugiego w zestawie "Fabulously Absolute", gdzie w rytmie, melodii, głosie Jacksona i jego fortepianie, czuć zatopionych The Jam, The Clash, a niekiedy też Elvisa Costello. Natomiast jako przestrogę weźmy linijkę z tekstu inicjującego album "Big Black Cloud", "...uratuj nas przed wielką czarną chmurą".
Niedobrze, że dałem się ponieść fajnej okładce do "Fool", a jeszcze gorzej, że uległem czarowi towarzyszącym jej piosenkom, bo zdaje się nie mam wyjścia, następną płytę też biorę w ciemno.
Andrzej Masłowski
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
