 |
PÕHJA KONN
"Põhja Konn"
(self released - album wydany samodzielnie)
****
Poniższa płyta dotarła z Estonii. Kraju bałtyckiego, przynależnego Skandynawii, jednego z najprężniej rozwijających się we współczesnej Europie, a jednocześnie jeszcze do niedawna uciemiężonego w kilkudziesięcioletniej sowieckiej niewoli.
Przeciętny zjadacz chleba, na co dzień przesiąknięty kulturą anglo-amerykańską, niespecjalnie orientuje się w muzycznych zasobach państwa, o populacji nieprzewyższającej Warszawy. Owszem, w swoim czasie namieszały nieco dziewczyny z Vanilla Ninja, ale i one przecież wbiły się w komercyjne portki, za nic nie nasuwając skojarzeń do estońskiej przynależności. Aby więc dokopać się do tamtejszych skarbów, najlepiej na własną rękę spenetrować teren. Tak postąpił jeden z moich kolegów, w konsekwencji czego przywiózł pełen plecak muzycznych wynalazków, a pośród nich grupę Põhja Konn. I kto wie, być może tych kilka słów, które dzisiaj poświęcę wciąż niewinnym debiutantom, za czas jakiś będziemy rozpatrywać względem zespołu o międzynarodowej sławie. Oczywiście to tylko pobożne życzenie, albowiem mamy do czynienia z młodą formacją, która uprawia niemodne pole rocka progresywnego, zgrabnie doprawione estońskim folkiem, historią oraz mitologią.
Nazwa Põhja Konn, dosłownie oznacza Północną Żabę, a konkretnie pewne mitologiczne stworzenie odnoszące się do biblijnej semantyki, będące smokiem bestią, a wywodzącym się prosto od Diabła.
Põhja Konn zainicjowali się blisko dekadę temu, jednak dopiero przed trzema laty wzięli się poważnie w garść. Było to następstwem impulsu, w jaki wprowadziła ich współpraca z Towarzystwem Pisarzy Estońskich, które zaś jasno poparło szerzenie przez Põhja Konn estońskiej poezji, a to z kolei za sprawą przekładania jej na język rocka. Muzycy szybko przystąpili do prac, czego efektem już po roku zrealizowany materiał na debiutancki longplay. I choć ten dociera do mnie z pewnym poślizgiem, to czy ma to jakiekolwiek znaczenie? Przecież, gdyby nie wyszarpnięcie tej płyty z objęć samych muzyków, na próżno by jej szukać na półkach sklepowych - nie tylko zresztą krajowych.
Muzyka ze słuchanej właśnie płyty wydaje się solidnie skondensowana, jednak zamiast zaduchu, panuje tu pełnia swobody. A przecież mówimy o kompozycjach ledwie 4-6-minutowych, którym daleko do rozmiarów suit, czyli do granic swobodnych wypowiedzi, w których specjalizowali się przed blisko półwieczem Emerson, Lake & Palmer, bądź Yes. Czyli po części jedni z mentorów naszych estońskich bohaterów.
Sporym atutem Põhja Konn stoi śpiewanie w języku ojczystym. Daje to niepodważalny urok. Bo, gdyby tę nieco bajkowo-skandynawską opowieść przyprawić o angielszczyznę, w efekcie otrzymalibyśmy kolejną anglojęzyczną ekipę, której odrębność wmieszałaby się w tłum.
Album "Põhja Konn" nadaje się do słuchania w całości, a wręcz nawet tego od swego odbiorcy wymaga. Każda płynąca z niego kompozycja wydaje się być konsekwencją poprzedniej, a zarazem pomostem dla kolejnej. Jednak ów fakt nie przeszkodzi nam w doszukaniu się co bardziej faworyzowanych fragmentów. Mnie najszczególniej urzekły: "Võitlus", "Pigilind", "Ümarruut", "Selle Ilma Igav Kainus" oraz "Kas Ma Eestit Unes Nägin?".
Nie wolno tej grupy przeoczyć, wszak obecnie matka natura coraz skromniej podrzuca tego typu oryginalne kruszce.
Andrzej Masłowski
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od godz. 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
