Andrzej Masłowski "Nawiedzone Studio": listopada 2024

poniedziałek, 4 listopada 2024

DREAM THEATER -- Łódź, Atlas Arena, niedziela, 3 listopada 2024

DREAM THEATER
Łódź, Atlas Arena
niedziela, 3 listopada 2024
organizator WiniaryBookings

Moje drugie Dream Theater. Do pierwszego doszło w poznańskiej Arenie, ale to muszę zerknąć do klasera/izby pamięci... dawno było. Zaraz zaraz, już patrzę... w dwa tysiące piątym. Wtedy umiejscowili mnie w loży honorowej, na jednym z wielu trzeszczących i niebezpiecznie falujących krzesełek. Przynajmniej poczułem smak symulatora. Tym razem bardzo wygodny Sektor R, tak mniej więcej pośrodku, z idealnym rzutem na makietę wydarzeń. Stary jestem, więc mój Tomek (ale pozdrawiam oczywiście całe WiniaryBookings) uszykował swemu staremu miejsce siedzące.
Poszło bez żadnego rozgrzewacza, do boju Panowie!. Żywioł w dwóch aktach, z krótkim antraktem pomiędzy, a i jeszcze sporych rozmiarów bis. Trzy godziny, jak nic. I ani chwili nudy.
Dream Theater w podwójnym celebrowaniu: czterdziestolecie działalności oraz powrót Mike'a Portnoya. Tak przy okazji napomknę, przed kilkoma dniami umarła mu młodsza Siostra. Istniała możliwość odwołania trasy, ale Mike zebrał się w sobie i grupa w gazie. Najtrudniej było Muzykowi w Chorwacji, w dniu najbardziej kłującym w mięsień sercowy.

Przejażdżka po całej karierze, włącznie z płytami epoki Manginiego. Całość otworzyło "Metropolis", a potem hulaj dusza, m.in. "Pull Me Under", "This Is The Life", bez najmniejszej wycinki "Octavarium", ale i "Under A Glass Moon" czy "As I Am". Szczególne ciarki przy dwusecie: "Barstool Warrior" i "Hollow Years".
Technika mieszała się z wirtuozerią, a melodie z odjazdami. Atlas Arena będzie miało co kolejnym pokoleniom się nazachwalać. Ależ wieczór, ależ koncert! A przecież jeszcze, jakie intra i outra, m.in. "Sroka Złodziejka" czy "Deszczowa Piosenka". Wychodziłem z hali tak rozgrzany, że niestraszny mej tropikalnej naturze nawet kruszący kości początek listopada.
Cieszę się, że wjazd na przyarenowy parking bez zakłóceń. Równocześnie, na przyległym w całym tym kompleksie stadionie eŁKSu, odbywał się mecz z Ruchem, a to, delikatnie mówiąc, zwaśnione kluby. Że też się wzajemnie nie wytłukli. Byłby święty spokój, raz na zawsze. Wozów policyjnych dobrych kilka tuzinów. Tak wygląda sport, jego krzewienie. Sztuka oparta na nienawiści, zamiast zdrowej rywalizacji. Jak dobrze, że w porę wyskoczyłem z tego pociągu. Pociągu zła. I bynajmniej wcale nie na vis a vis całej tej wczorajszej imprezy stacji Łódź Kaliska.

andy

P.S. Dumny jestem z mojego Tomka. Tak, wreszcie napiszę to, niech dowie się cały Świat. Wszyscy mi trują o swoich dzieciakach/wnukach, a o mojego nikt nie zapyta, więc wyrzucę z siebie. Drodzy Państwo, WiniaryBookings to na polskiej koncertowej mapie prawdziwe coś. I nic nie było dane, żadne za darmo. Efekt pasji, własnego ryzyka i podążania celem spełniania marzeń. Poświęcone ukończone (z tytułem magistra) atrakcyjne studia w zamian za niepewne. Ale Tomek, zamiast poddać się jakiejś nudnej korporacji, ze swoim przyjacielem ze szkolnej ławy, do tego stopnia ukochali muzykę, iż postanowili więcej, niż tylko ją podziwiać z perspektywy domowych gramofonów. Wpakowali w WiniaryBookings wszystkie uczucia, każdą złotówkę i całe dotychczasowe życie. Pamiętam początki, jak drżałem o tego powodzenie, niekiedy samemu niedosypiając. Niejeden ojciec odradziłby, mówiąc: zostaw, narobisz sobie problemów, popadniesz w długi... Lecz, jeśli coś się kocha, nie można przyhamować, poddać się, zrobić pod siebie.
Serce biło mi, gdy widziałem wczoraj wiele tysięcy ludzi zasiadających na występie gigantycznie popularnego zespołu, jaki do naszego kraju sprowadziła agencja mojego Synka. Dla mnie ciągle ukochanego berbecia, którego obecnie przytulić mogę już tylko okazjonalnie. Taka oto radość, duma i miłość.

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 24.00
na 100,9 FM Poznań (Radiooznań) lub radiopoznan.fm

schodzą się ludzie

do koncertu jeszcze jeszcze

a już niebawem...

piątek, 1 listopada 2024

słuch absolutny

"Śpiewanie mnie nie męczy - to tak najkrócej..." - pada gdzieś w knidze/przepytce Krzysztofa Cugowskiego. Niezłe, to też trafną myślą poszło tytułem wobec całości. Ale idźmy dalej: "... nie mam, chwała Bogu, słuchu absolutnego, bo należy pamiętać, że to jest istne przekleństwo - nie tylko dla muzyka, bo słuch absolutny posiadają również ludzie niemający z muzyką nic wspólnego - ponieważ powoduje, że każdy fałsz czy minimalne choćby niedociągnięcie odczuwa się jako autentyczny ból fizyczny. Na szczęście mnie to nie dotyczy." - zapewnia bohater.
Słuchu absolutnego nie mam również i ja, dlatego podziwianie muzyki dostarcza mi nieskrywanej przyjemności. Lecz, w odbiorze muzyki cierpią nie tylko idealni słuchem. Angliści, także. Nigdy nie spotkałem takowego - a kilku poznałem - który z rozkoszą wyłapałby rytm czy melodię w jakiejkolwiek z anglo-amerykańskich piosenek. Dajcie wiarę, żaden nie potrafi słuchać muzyki, cała frajda redukuje się do analizy tekstu (notoryczne spostrzeżenia, typu: "posłuchaj, o czym śpiewa"). To dopiero musi boleć - otoczenie.

andy