Pierwszy raz Tommy'ego usłyszałem w 1979 roku, śpiewającego niemal ogniskową - i przy akompaniamencie gitary akustycznej oraz solówkowaniu mandoliny - balladę "Boat On The River" - ... rzeka dotyka mego życia, niczym fale piasku.... Jedna z najwspanialszych piosenek mojego najwcześniejszego dystansu życia, czyli tuż po zawarciu wieczystego paktu wobec muzyki. A stało się w 1977 roku. Piosenka znamionuje niemal inskrypcyjną nostalgię, jakiej sięgają najwrażliwsi trubadurzy rocka. Wiem, to tylko piosenka. Niekiedy nawet radiowa, co w obecnych realiach nie brzmi jak nagroda, jednak dobrze, jeśli jakiemuś didżejowi korporacyjnej rozgłośni niechcący się wyrwie. Tym bardziej, że na współczesnym gruncie sprzedać takie śpiewanie, to jak opchnąć skamieniałe odchody dinozaura. "Boat On The River" świata nie zmieniło, ale na pewno wzmocniło go duchowo. Dla mnie stanowi za artystyczną kolczugę czasów aktualnie w żadnym aspekcie niedostępnych. I to też fuks, że poczęto mnie w najlepszej wobec muzyki epoce i mogłem na gorąco takich wrażeń doświadczać. No okay, może jeszcze lepiej byłoby stanąć na nogach dziesięć lat wcześniej, lecz dzisiaj byłbym już starcem.
Oczywiście, Tommy Shaw to nie tylko Styx, również parę płyt solo i po dwie z Damn Yankees oraz jako tandem Shaw-Blades - współtworzony z gitarzystą Night Ranger, Jackiem Bladesem. Dużo tego, jest więc w czym przebierać. Wybrzydzać nie bardzo, albowiem ten więzów krwi Alabamczyk, nigdy nie zmarnował kapki talentu.
Wszystkiego najlepszego!, Tommy.
a.m.
"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań lub afera.com.pl
"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze"
