Andrzej Masłowski / andy: marca 2025

wtorek, 4 marca 2025

"USPOKOJENIE WIECZORNE" - program z 3 marca 2025 / Radio Poznań, 100,9 FM Poznań

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
wydanie nr 48
3 marca 2025
(poniedziałek, w godz. 22.07 - 23.00)

Radio Poznań
100,9 FM Poznań
realizacja Łukasz Kurzawski
prowadzenie andy

ROBERTA FLACK "Blue Lights In The Basement" (1977) -- Roberta Flack in memoriam
- The Closer I Get To You {duet with Donny Hathaway}

ANITA BAKER "Rapture" (1986)
- Mystery

ULTRAVOX "Ingenuity" (1994) -- era Sama Blue oraz Vinny'ego Burnsa
- A Way Out. A Way Through.

BADFINGER "No Dice" (1970) -- Joey Molland in memoriam
- Without You

BADFINGER "Badfinger" (1974) -- Joey Molland in memoriam
- My Heart Goes Out

DRUID "Fluid Druid" (1976)
- Painters Clouds

BULLSEYE "On Target" (1979)
- Olivia {utwór dodatkowy, spoza albumu}

LE ROUX "So Fired Up" (1983)
- Wait One Minute

poniedziałek, 3 marca 2025

"USPOKOJENIE WIECZORNE" - program z 24 lutego 2025 / Radio Poznań, 100,9 FM Poznań

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
wydanie nr 47
24 lutego 2025
(poniedziałek, w godz. 22.07 - 23.00)

Radio Poznań
100,9 FM Poznań
realizacja Łukasz Kurzawski
prowadzenie andy

THE WAR ON DRUGS "Lost In The Dream" (2014)
- Red Eyes

GINO VANNELLI "The Life I Got - To My Most Beloved" (2024)
- Across The Dark Night {guest vocal Emily West}

BURNS BLUE "What If" (2003)
- Tomorrow Never Comes

VINNY BURNS "The Journey" (1999)
- Live The Dream

LIONEL RICHIE "Tuskegee" (2012) -- będzie koncert w łódzkiej Atlas Arenie. Stanie się 5 lipca br. - Trasa "Say Hello To The Hits"
- Lady {with Kenny Rogers}

PHIL COLLINS "Hello, I Must Be Going" (1982)
- Don't Let Him Steal Your Heart Away

MIKE + THE MECHANICS "Mike + The Mechanics" (1985) -- niebawem, a konkretnie 14 marca, ukaże się nowa kompilacja Mike'a i jego Mechaników "Looking Back - Living The Years". Na jednym CD szesnaście wyselekcjonowanych z siedmiu (na dziewięć wydanych) albumów kawałków, z pominięciem tytułów "M6" oraz "Rewired".
- Par Avion

DAVID BOWIE "Nothing Has Changed" (2014) -- 3 CD kompilacja
- This Is Not America {with The Pat Metheny Group}
(oryginalnie na OST "The Falcon And The Snowman" /1985/}

"NAWIEDZONE STUDIO" - program z 23 lutego 2025 / Radio Afera 98,6 FM Poznań

"NAWIEDZONE STUDIO"
wydanie z 23 lutego 2025
(z niedzieli na poniedziałek,
od 22.00 do 2.00)

98,6 FM Poznań oraz afera.com.pl
realizacja i prowadzenie: andy

DON FELDER "American Rock 'N' Roll" (2019)
- American Rock 'N' Roll {gościnnie Slash, Mick Fleetwood, Nathan East, Lenny Castro, Chad Smith}
- Charmed {gościnnie Alex Lifeson}

BETH HART "You Still ot Me" (2024)
- Machine Gun Vibrato

RATED X "Rated X" (2014) -- Karl Cochran in memoriam
- Maybe Tonight

D-A-D "Disn30land Af30r D30k - 30 Years 30 Hits - Best Of D-A-D 1984-2014" (2014) -- przyjadą do Warszawy. Stanie się 31 października 2025 w Proximie.
- Sleeping My Day Away {z albumu "No Fuel Left For The Pilgrims" /1989/}
- We All Fall Down {z albumu "Dic. Nii. Lan. Daft. Erd. Ark." /2011/}

CRAZY LIXX "Thrill Of The Bite" (2025) -- premiera!
- Who Said Rock N' Roll Is Dead
- Little Miss Dangerous

SLASH "Orgy Of The Damned" (2024) -- producentem albumu Mike Clink, a więc facio od "Appetite For Destruction". Chociaż, nie tylko, przecież.
- Stormy Monday {feat. Beth Hart} {T-Bone Walker cover}

KANSAS "The Absence Of Presence" (2020) -- na 4 marca zaplanowano operację raka tarczycy u Ronniego Platta.
- Propulsion 1 {instrumentalny}
- Memories Down The Line

DREAM THEATER "Parasomnia" (2025) -- premiera!
- Bend The Clock

MAGNUM "Live At KK's Steel Mill" (2024) -- premiera albumu 10 stycznia 2025
- Rockin' Chair
- On A Storyteller's Night

MORRISSEY "The Best Of Morrissey 'Suedehead' " (1997) -- były wokalista The Smiths przyjedzie do Krakowa. Wystąpi w Tauron Arenie. Stanie się 3 lipca 2025.
- Suedehead {z albumu "Viva Hate" /1988/}
- Interlude {feat. Siouxsie} {singiel 1994}

THE DANDY WARHOLS "Welcome To The Monkey House" (2003) -- zagrają Katowicach. Stanie się 21 lipca 2025 w P23.
- You Were The Last High

MANIC STREET PREACHERS "Critical Thinking" (2025) -- premiera!
- Decline & Fall
- Brushstrokes Of Reunion
- Dear Stephan

THE DOOBIE BROTHERS "Listen To The Music - The Very Best Of The Doobie Brothers" (1994) -- z cyklu: sklepowe opowieści, to raz, a dwa, w obronie składanek.
- Long Train Runnin' {z albumu "The Captain And Me" /1973/}
- Listen To The Music {z albumu "Toulouse Street" /1972/}
- Jesus Is Just Alright {z albumu "Toulouse Street" /1972/}
- Rockin' Down The Highway {z albumu "Toulouse Street" /1972/}
- Real Love {z albumu "One Step Closer" /1980/}

NIGHT "Long Distance" (1980)
- Dr. Rock
- Love On The Airwaves
- The Letter

GEORGE HARRISON "Somewhere In England" (1981)
- Life Itself
- All Those Years Ago

DON McLEAN "American Boys" (2024)
- Thunderstorm Girl
- Stone Cold Gangster

CHARLIE "No Second Chance" (1977)
- Love Is Alright
- Guitar Hero (False Messiah)

THE PAT METHENY GROUP "In Concert" (1993) -- bootleg / unofficial release
- Have You Heard

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań lub afera.com.pl
(obecność nieobowiązkowa !)

"Nawiedzone Studio dla tych, którzy wiedzą, co w muzyce najpiękniejsze

niedziela, 2 marca 2025

(*) Joey Molland

Joey Molland in memoriam

Znowu smutna informacja. Odszedł Joey Molland, muzyk starego, oryginalnego składu Badfinger - jeden z wokalistów tej walijskiej grupy, do tego gitarzysta oraz instrumentalista klawiszowy. Wraz z jego śmiercią, definitywnie zamyka się rozdział Badfinger. Zespołu i tak już kolejami losu mocno okaleczonego, ale teraz klamka zapada.
W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych, była to przepiękna rock formacja, nagrywająca dla Apple, i jakże subtelnie czerpiąca z Beatlesów. Pomimo, iż inna, w żaden sposób nienaśladująca liverpoolskiej czwórki.
Szczególnie polecam albumy "No Dice" (1970) oraz "Straight Up" (1971). Ten wcześniejszy, zawiera m.in. arcypiękną balladę "Without You" (... zawsze się uśmiechasz, lecz w twoich oczach widać smutek ...). Rok po Badfinger przerobił ją i ogromnie spopularyzował Harry Nilsson, a w latach dziewięćdziesiątych o piosence, także z sukcesem, przypomniała Mariah Carey. I choć wszystko ładnie pięknie, dla mnie Badfinger pod każdym względem triumfują. Teoretycznie już tylko z tej piosenki grupa powinna być ustawiona do końca życia, jednak kwestie rozpadu Apple, do tego zawiłe procedury i brudne okoliczności, ograbiły ją z należności. I na tym nie koniec złych dziejów. Bo nie wiem, czy wiecie Drodzy Państwo, ale Badfinger to jedna z najbardziej pechowych grup w historii rocka. Otóż, w 1975 roku wokalista, gitarzysta i pianista Pete Ham, popełnił samobójstwo - mając zaledwie 28 lat - po tym, jak naraz zwaliły się na niego problemy osobiste i zawodowe. M.in. został oszukany przez szefa finansów Badfinger. Pewnego dnia dostał telefon, że jego pieniądze przepadły. Pete na 'pokrzepienie' poszedł z kolegą z zespołu do baru, nieźle się wprawił, a gdy wrócił do domu zszedł do garażu i się powiesił.

Nic lepszy los nie spotkał wokalisty i basisty, Toma Evansa. On także kilka lat później popełnił samobójstwo. W jego przypadku do gry doszły depresja oraz problemy finansowe. Chłopina był jeszcze na grubo przed czterdziestką.
Niczego naprawić nie możemy, ale przynajmniej polecam tej muzyki posłuchać. Wspaniała grupa. Ilekroć jej słucham, ściska mnie w środku, dlaczego tacy ludzie, taka komitywa, tak utalentowani chłopacy...

andy

"USPOKOJENIE WIECZORNE"
w każdy poniedziałek od 22.07 do 23.00
na 100,9 FM Poznań (Radio Poznań) lub radiopoznan.fm

"NAWIEDZONE STUDIO"
w każdą niedzielę od 22.00 do 2.00
na 98,6 FM Poznań (Radio Afera) lub afera.com.pl

rapture

Ostatnio Słuchacz (ale taki od dwudziestej drugiej po drugą!) przypomniał mi o Anicie Baker. Pochwalił się słuchaniem "Giving You The Best That I Got" - i to mu się chwali. Ale jako, że andy zawsze najlepszy, posiadam dwa egzemplarze. Jeden od zawsze, drugi zaś trafił mi się kiedyś za taniochę. I to jest znakomity soulowy tytuł, z działu: czarne śpiewanie. Ostatnio umarła Roberta Flack, więc z chęcią powróciłem do tym podobnych głosów, rytmów. I choć jak najbardziej polecam soul-, niekiedy lekko jazzujące "Giving You The Best That I Got", to przy obecnej okazji, szczególny nacisk położyłbym na wydane dwa lata wcześniej "Rapture". Osiem piosenek, wśród nich trzy kapitalne: "Been So Long", "No One In The World" oraz... patrz na prawo -->, z dumą spoglądające z najwyższego podium "Mystery" - cztery minuty i pięćdziesiąt sześć sekund o miłości, namiętności i rzecz jasna zawartej w tytule tajemnicy. Bo cały album wyzwala pełne ciepła i namiętności cztero-/pięciominutowe songi. Ekspresja i kolor. Ale to pop/soul dla dorosłych. Już wtedy, w tym osiemdziesiątym szóstym, taki był. Produkt dla odbiorcy wyrobionego, wrażliwego, wymagającego. Czarna twórczość, przy czym jakże daleka od ulicznych boomboxów. Zresztą, wyobrazić sobie kolesia od 'fuckin' man', z taką muzą na Bronxie, to jak przedszkolaka zmusić do posłuszeństwa.

Mówimy o płycie sprzedanej w Stanach w nakładzie gwarantującym pięciokrotną Platynę. Czyli pięć milionów nośników. Nie kliknięć myszką czy pierdnięć w ekran, a tyle płyt i kaset. I to jest wyczyn. Dlatego śmiech mnie ogarnia, kiedy widzę tych dzisiejszych mocarzy legitymizujących się w mediach społecznościowych wynikami kilku, bądź kilkunastu milionów wyświetleń na jakimś tam strumieniowym piździbączku. A tu jeszcze mowa o podwójnym Grammy. Dlatego tytuł "Rapture", pokrywa się z rzeczywistością.

andy

sobota, 1 marca 2025

David Byron - 40 lat minęło

Wczoraj, tj. dwudziestego ósmego lutego, mieliśmy czterdzieści lat od śmierci Davida Byrona. Pierwszego wokalisty Uriah Heep. Najlepszego. Cudownego. Szkoda, że nie za dobrze prowadzącego się, albowiem dużą szansą, że byłby z nami do dziś.
Uwielbiam jego śpiewanie, i choć jestem już stary dziad, wciąż nie przygasł we mnie zachwyt. Kiedy piszę ten tekst, nastawiłem płytę "The Magician's Birthday". Tytuł symboliczny. Nowa trasa, która także dotrze do Polski, spina klamrą historię grupy, właśnie w tego tytułu oparciu: "The Magician's Farewell". Bo wszystko musi mieć początek i koniec. Narodziny i śmierć. Nawet, jeśli Mick Box wciąż wygląda dobrze, a jego kompani wykazują gotowość do dalszych działań. Nie lubię takich wymuszonych pożegnań. Co innego David Byron. Za niego zadecydował los, czytaj: organizm. Wyczerpany, latami nadużywany. Ale była to epoka, kiedy wielu artystów nie miało dzisiejszej wiedzy medycznej, odpowiedniej świadomości.
"The Magician's Birthday" nie jest w gronie mych ulubionych Jurajek, ale oczywiście to wciąż bardzo udana płyta. Mamy tu kilka znakomitych numerów, jak "Sunrise", "Rain" czy "Echoes In The Dark". No i, okładka. Nawet, gdybym nie napisał, od razu wiadomo, że Roger Dean. Jego wyobraźnie znad topograficznych oceanów zawsze fascynowały, działały na mnie. I jakże te jego szaty pomagały muzyce, czy to Yes, Budgie, Gentle Giant, czy właśnie Uriah Heep.

Wobec potrzebnego foto, wyciągnąłem właśnie z półki eRFNowski winyl z siedemdziesiątego drugiego, CD w wydaniu Castle z dziewięćdziesiątego szóstego oraz podwójne CD z dwa tysiące siedemnastego, repertuarowo najbogatsze, z piętnastoma dodatkami wobec pierwowzoru. Mając takie zaplecze, mogę sobie powybrzydzać, kiedy i którego wydania posłucham, a przy niewesołym uczczeniu wczorajszych czterech dych od odejścia Davida Byrona, wystawić je wszystkie, jak sztandar i wartę honorową.

andy

po rozmowach w owalnym

Jestem pod wrażeniem nieprawdopodobnego chamstwa w Białym Domu. Ameryka nie miała jeszcze takiego prezydenta i równie skurwiałego zastępcy. Ludzi o subtelności Kremla, mentalnych bandziorów z mandatem do rządzenia. Odwołali konferencję, nie usiedli do lunchu, wyrzucili z Gabinetu Owalnego Zełeńskiego, bo ten nie dał sobie dmuchać w kaszę, stojąc pełnym sobą za mordowanym narodem, próbując durniom wytłumaczyć, kto w tej wojnie jest agresorem. Nie mieli na Zełeńskiego argumentów, to go zakrzyczeli, próbowali zastraszyć. Co za kreatury. Moja Ty od zawsze kochana Ameryko, kończ ten etap dziejów.
Trump mówi o chęci zaniechania działań wojennych, a myślami pragnie tylko eksploatować złoża z terenów okupowanych. Niepojęte, wręcz niewyobrażalne draństwo. Chce się zyskami z Putinem podzielić, jak w wiadomej epoce Ribbentrop z Mołotowem. Trudno uwierzyć, iż Ameryka wybrała takiego człowieka na reprezentanta własnego pięknego, o jeszcze do niedawna równie praworządnej historii kraju. Świat oszalał. Zobaczcie, do czego doprowadza dzisiejsza prawica. Jakich ma reprezentantów. To także ostrzeżenie przed wyborami w Polsce.
Trump do Zełeńskiego: nie masz mocnych kart. Na co Zełeński: nie gram w karty, jestem prezydentem kraju, który tkwi w wojnie.
Jakiś ćmok dziennikarzyna, zapytał Zełeńskiego, czemu ten nie nosi garnituru?, na co odpowiedź: mam garnitur i założę go, kiedy tylko wojna się skończy. I dalej, że będzie to taki gang, jak twój, a może nawet lepszy lub tańszy. Okaże się. Riposta człowieka, którego nie szata zdobi.
Nie widzę tego jasno. Boję się, że jeszcze się zaogni.

andy